Een oranje harige jongen genaamd Ichigo liep langs een rotsachtig gebied. Hij had de afgelopen dagen geprobeerd meer contact met Sparky te krijgen wat hij ook had gekregen. Het wezentje zat nu gelukkig op zijn schouder, hij hoefde van Ichigo niet in de Pokéball. “oke, waar zijn we, zei Ichigo tegen Sparky die hem vragend aan had gekeken en sprong van zijn schouder, “Pikapika.” Het wezentje wees naar het grote gesteente, “aha, dit is dus Mt Loca… leeft hier niet die vreemde agressieve Pokémon… Archeops?, zei Ichigo hardop nadenkend. Sparky knikte en ging dichterbij zijn trainer staan, “niets om je druk om te maken… zolang we hem vermijden is er niks aan de hand.” De Pikachu leek hiermee in te stemmen en sprong op een rots en keek vragend naar zijn tas, “heb je honger?, vroeg Ichigo aan het wezentje, “Pika. ” en schudde hevig heen en weer met zijn hoofdje waardoor zijn oren meegingen. Ichigo grinnikte en pakte een blikje Pokémonvoer uit zijn zak en legde een aantal brokjes in zijn hand zodat de Pikachu rustig kon gaan eten, “als je klaar bent vertrekken we.”


De jongen en zijn Pikachu waren al meer dan een halfuur bezig die berg te beklimmen en Sparky liep erg ver achter waardoor Ichigo bang was om hem kwijt te raken op deze hoge berg, “Sparky!, kom op!” De jongen draaide zich om zodat hij de uitgeputte Pikachu kon zien liggen, “je bent uitgeput… kom hier, zei Ichigo en tilde hem op. De Pikachu klom over op zijn schouder en keek glazig naar de oranje harige jongen. Opeens spitste Sparky zijn oor en de oranje harige jongen keek hem scheef aan, “wat is er, zei Ichigo tegen het wezentje, “pika” en wees in de richting van een hoger punt, ”Sneeeaaasel”. Ichigo en Sparky wierpen een blik op elkaars ogen en rende toen richting het lawaai dat gaande was.

Toen hij daar aankwam zag hij donkerblauwachtig wezentje met een roze bladachtig ding op zijn oor op het randje van een klif staan. Met voor hem een bruin wezen dat zijn klauwen op geheven had en het zwaargewonde wezentje aanviel, “Sparky, doe snel je Thunderbolt!, riep Ichigo en wees met een uitgestrekte arm naar het wezen. Sparky knikte en sprong van zijn schouder terwijl hij de straal oplaadde en afvuurde op het bruine beest die meteen Sparky en Ichigo begon aan te vallen. Sparky stond verstijfd van angst toe te kijken hoe het beest Ichigo aanviel die een wanhopige poging deed zichzelf te beschermen tegen de enorme beer. De jongen beschermde het kleine wezentje af tegen de vele aanvallen.. tot hij met zijn schoenen op het randje van de klif stond. Sparky wist niet wat hij moest doen en hoopte gewoon op een wonder en dat zijn trainer helemaal niet gewond zou raken..

Behendig sprong Kenpa van steen naar steen toe, enkel zijn armen gebruikend om er voor te zorgen dat hij zijn evenwicht niet zou verliezen, aangezien het voor hem onmogelijk was om dingen vast te kunnen grijpen. Hijgend bleef hij staan op een richel. Terwijl hij geen enkel probleem had met het beklimmen van bergen, irriteerde het hem dat hij niet kon klimmen. Zoals normale pokémon. Zijn blik gleed over de richel, waardoor hij tot de conclusie kwam dat deze hem naar boven zou leiden. Wel, hij kon net zo goed de makkelijke route nemen. Met goede moed begon hij te lopen, om ondertussen te genieten van het uitzicht. Vanaf Mt. Loca scheen Myth Island kleiner te zijn dan vanaf de grond. Zijn blik bleef kort hangen op een van de steden. Volgens verscheidene pokémon heette de stad Suton City. Misschien zou hij er eens naar toe moeten gaan. Een stad betekende mensen. En waar mensen waren, waren trainers. En trainers.. wel, trainers hadden pokémon, die uitermate geschikt waren om tegen te oefenen.

Een harde schreeuw zorgde er voor dat Kenpa uit zijn dagdroom ontwaakte. Zou er iets aan de hand zijn? Hij fronste, en begon sneller te lopen, terwijl hij niet van de smalle richel af probeerde te vallen. Een bekend gebrul klonk in Kenpa’s oren. Afkomstig van een Ursaring, als hij zich niet verschrikkelijk vergiste. Hij maakte meer vaart, tot hij eindelijk de Ursaring, en zijn slachtoffer, kon zien. Niet dichtbij genoeg. Hij verstijfde op het moment dat hij een mens zag, die werd vergezeld door een kleine gele pokémon, die hij wist te herkennen als een Pikachu. “Wat…?” Kenpa fronste. Terwijl de Pikachu een dappere poging deed om de Ursaring aan te vallen, was het duidelijk dat de aanval bij lange na niet genoeg was om de Ursaring tegen te houden. Nee, integendeel. De Ursaring zag nu het mens en zijn pokémon als nieuwe slachtoffers.

Kenpa bleef roerloos staan, terwijl hij toekeek hoe het mens zijn pokémon probeerde te beschermen. Gekkenwerk… Wisten ze niet dat het onverstandig was om een Ursaring uit te dagen? Zelfs híj zou zoiets niet doen. Wel, misschien een Ursaring die kleiner was, maar deze? Het zou ronduit te gevaarlijk zijn voor hem. Zwijgend keek hij toe hoe het mens en de Pikachu naar de rand van een klif werden gedreven. Kon hij echt gewoon toekijken? Hij haalde diep adem, en liet de messen aan het uiteinde van zijn armen langer worden. “Jij daar! Ursaring!” schreeuwde Kenpa. Hij zette zich af, en sprintte op het groepje af, terwijl hij de bewegingen van de Ursaring in de gaten hield. “Pak aan!” riep hij. Hij bewoog de rechter kant van zijn lichaam half naar achter, voordat hij zijn lichaam met volle kracht naar voren wierp, en de Ursaring in zijn rug stak. De Ursaring stopte met bewegen, en draaide zich om naar Kenpa. Waar was hij in Ho-oh’s naam aan begonnen? De Ursaring liet een luide brul horen, en sloeg hem met gemak aan de kant. Met een doffe dreun werd hij tegen een muur van rotsen aan gesmeten. Hij liet een zachte kreun van pijn horen op het moment dat hij op de grond neer kwam. Hij was werkelijk gestoord. Waarom had hij de Ursaring anders uitgedaagd? Zijn blik vloog naar het mens en de Pikachu. Hadden ze weten te ontsnappen?

Sparky spitste zijn oren en zag iets op hen afkomen…zou hij het in zich kunnen brengen om nog een aanval uit te voeren? Nee, Ichigo was dan een enorme klier maar de Pikachu wist ook wel dat hij niet voor niets dat onbekende wezentje had beschermd tegen de beer en zelf de klappen had opgevangen. Zijn blik viel op een wezentje met een één of ander pantser. Opeens begon de enorme beer te brullen en richtte zich op een nieuw doelwit… het onbekende wezentje had een poging gedaan om met zijn klauwen of scherpe dingen de beer hem ervan te weerhouden Ichigo van de klif af te laten vallen maar die poging was tevergeefs en vloog tegen een stel rotsen aan. Dit begon Sparky te irriteren en deed een stap naar voren, “Ichigo, maak dat je daar wegkomt!, riep Sparky naar zijn trainer en zwaaide wild met zijn armpjes op en neer, “roep een aanval, Ichigo, ik wil helpen, voegde hij eraan toe.


De oranje harige jongen richtte zijn blik op zijn Pikachu die wild met zijn pootjes zwaaide en met het wezentje in zijn armen een stap naar voren had gedaan, “oke Sparky, laten we die andere gaan helpen, riep Ichigo en rende met zijn tweeën naar het wezentje dat tegen de rots aan lag waar hij voor ging staan, “we gaan hem zoveel mogelijk proberen af te schrikken.. Doe snel je Quick Attack en spring op zijn hoofd!, riep Ichigo en wees met een vinger naar het doel.. Sparky die een brede grijns had opgezet knikte en nam een aanloop terwijl er een witte streep achter hem verscheen. De Beer deed een poging om de Pikachu een klap te verkopen maar faalde waardoor Sparky de kans kreeg om op zijn lichaam te springen, “Oke! Goed gedaan!, doe nu je Thunderbolt op volle kracht!, riep Ichigo en had zijn handen gebald tot vuisten. Sparky grijnsde en knikte terwijl de enorme beer een poging deed om hem af te schudden maar Sparky was een volhoudertje en bleef zijn oren vasthouden terwijl hij met veel moeite een lichtstraal ontlaadde en de beer een enorme schade toediende maar Sparky viel van zijn hoofd en belandde op zijn vier poten neer maar viel. De Beer wilde de Pikachu de genade klap toedienen toen… Ichigo dacht niet na en zette het bewusteloze wezentje die in zijn armen had tegen een rots bij zijn tas neer en rende met een vaart naar zijn hulpeloze Pikachu en hield de klauwen tegen met zijn blote handen, “Sparky, vlucht!... nu!” De Pikachu wilde helemaal niet wegrennen en zijn trainer geen gebroken botten laten oplopen dan nog liever hij dan Ichigo, “Sparky! Ga! Nu!, riep Ichigo nog een keer maar de Pikachu bleef gewoon staan, “Pikapika Pikachu!, riep hij en laadde nog een keer de energie in zijn wangzakken, “oke!, doe je Thunderbolt nog maar een keer dan!, riep Ichigo maar waar hij niet bij nadacht en hij ook zo een schok zou krijgen maar dat deerde niet. Sparky en die andere twee Pokémon wilde hij en moest ie gewoon beschermen. Zou het wezentje dat hen had geholpen oke zijn?...