Chie had haar hand nog steeds in die van Blade liggen, terwijl ze een van de bospaden afliepen. "Die jongen... dat was Ryo. Ik heb hem ontmoet in Sereno Sands," vertelde ze Blade, "toen ik daar op zoek was naar pokémon. Hij was gewond. Ook toen."
Ze zweeg even.
"De man die ons aanviel... hij moest net voorbij de twintig zijn, dus zoveel ouder dan ons was hij niet. Hij was in iedergeval bloedserieus van zijn zaak. Hij wilde Ryo hebben, al weet ik niet waarom," mompelde Chie wat zachter. Haar vrije hand hield nog steeds Ryo's bril omklemd. "Ryo beschermde mij van een grote vuuraanval. Ik was in shock."
Chie keek naar de grond. Toen Blade weer begon, maar zichzelf meteen weer verbeterde, keer ze hem ietwat raar aan. "Wat is er? Je kunt het me zeggen," vroeg ze hem, ietwat onvast. Ze was niet nieuwsgierig, maar ze voelde zich schuldig als ze niet vroeg wat er was.

langzaam luisterde Blade naar Chie's verhaal. het enige wat hij deed was af en toe knikken, terwijl hij nog haar hand vasthad.
"ik was in shock" hoorde hij haar zeggen, wat ervoor zorgde dat hij zich naar haar toe draaide, met een serieuse blik in zijn ogen, maar hij wachtte nog.
toen ze uitgesproken was, keek hij naar zijn voeten, alsof hij niet wou antwoorden maar hij deed het toch.
"ten eerste." begon hij, "hoef je je niet te verontschuldigen. je kon toch niets doen zonder erg gewond te raken, en dan had ik hem waarschijnlijk moeten laten liggen.
"ten tweede, over wat ik wou zeggen, ik denk niet, dat de tijd daar rijp voor is. het spijt me.' hij glimlachte naar haar, "maar je weet hoe slecht ik tegen aandringen kan, niet?"

"Uhu," bracht Chie mompelend uit. Ze keek Blade met een schuine blik aan, en liet een ietwat gemeen lachje met haar lippen spelen. Een lachje die niet vol afgerond werd, omdat de situatie dit niet toeliet, "dat weet ik. Daarom vraag ik het je nog een keer héél erg lief."
Chie speelde met de bril van Ryo in haar hand. Toen besloot ze deze gewoon om haar nek te hangen, zodat ze het zeker weten niet zou verliezen. Wat onhandig deed ze hem met haar ene hand om, omdat de ander nog in die van Blade lag.
Ze keek de jongen hierna bloedserieus aan. "Vertel het me. Alsjeblieft?"

Blade zuchtte en liet zijn hoofd zakken terwijl hij haar tegen zich aan trok. hij sloeg zijn vrije arm om de middel van het lieve rozeharige meisje terwijl hij nadacht over de woorden die hij zocht. "ik.. ik.. ik.." begon hij hakkelend, omdat hij haar niet al te lang wou laten wachten. "ik ben gewoon blij dat je bij me bent. in zulke moeilijke tijden voor je. natuurlijk had ik het ook gesnapt als je in Lume Town wou blijven om hem te zoeken, maar het maakt me gewoon blij je bij me te hebben." -niest hier mn hele arm onder TwT-
hij gaf haar even tijd om na te denken, aangezien hij niet wist hoe hij zijn gevoelens voor haar moest duidelijk maken.
"naja, dat was het dus..." sloot hij onzeker af, omdat hij maar niet wist hoe hij het zeggen moest. "ik hoop dat het aan je verwachtingen voldeed." voegde hij er met een kleine glimlach aan toe, waarna hij haar losliet en verder liep, zijn hand nog om de hare.

Chie kriebelde een beetje losjes door Blades haren terwijl ze zijn arm om haar heenvoelde. Ze wist niet goed wat te zeggen.
"Ik wil er gewoon voor je zijn," zei ze wat zachtjes, "zoals je er ook voor mij was. Snap je?" Chie keek hem niet aan. "Ik... ik wilde erg graag bij Ryo blijven. Maar Ryo wilde dat niet. Ik wilde ook heel erg graag bij jou zijn."
Ze bleef hangen, niet wetend wat haar gevoelens nog meer waren. Met haar vrije hand speelde ze met de bril van Ryo om haar nek, en Chie legde even haar hoofd tegen Blade aan. Ze haalde diep adem.
"Okée?" vroeg ze hem, "Ik blijf gewoon bij jou. Okée?" Chie haalde haar hoofd op toen hij haar weer losliet.

Rustig keek chie naar het meisje. er verscheen een oprechte glimlach op zijn gezicht terwijl hij de verleiding niet kon weerstaan om haar in zijn armen te nemen.
"natuurlijk vind ik dat goed." verzekerde hij haar. "dat weet je toch?
na dit gezegt te hebben, trok hij haar strakker tegen zich aan, zijn hoofd kort in haar nek geduwd waar hij een kusje in gaf.
"dankjewel. echt zo erg bedankt. je weet niet half hoe blij me dit maakt. zullen we verder gaan?" vroeg hij haar, terwijl de gevoelens en de gedachten door zijn hoofd raasden.

Chie glimlachte breed toen de jongen dit zei. Ze wist verder niets meer te zeggen, dus hield ze gewoon zijn hand stevig vast terwijl ze met glinsterogen naar hem keek.
Ze zweeg lang. "Ehm, okée," zei ze uiteindelijk serieus, maar ondanks alles liet Chie Blades hand niet los, "laten we flink doorstappen. Met dit onvoorspelbare weer wil ik vanavond eerlijk gezegd geen nacht in het bos doorbrengen."
Haar kleren waren alweer wat flink opgedroogd door de wind, maar Chie was behoorlijk koud geworden. Ze ging wat dichter tegen Blade aanlopen in de hoop wat van zijn warmte te vangen.

Bezorgt keek Blade naar chie, zijn hoofd langzaam schuddend. hij pakte zijn muts van zijn hoofd, en zette hem diep over Chie haar oren op haar hoofd. hierna pakte hij uit zijn rugzak een soort deken, die hij om de schouders van het meisje drappeerde.
na dit gedaan te hebben, beet hij kort op zijn onderlip terwijl de wind met zijn haar speelde.
hij sloeg zijn arm om de schouders van het meisje om haar proberen op te warmen maar bedacht zich en ging gebukt voor haar staan. hij keek vragend om, doelend of ze op zijn rug wou zitten, want dan kon hij het op een lopen zette en zouden ze waarschijnlijk erg snel thuis zijn.
"kom je?" vroeg hij alleen terwijl hij bleef wachten.

Chie schrok lichtjes toen Blade de muts bij haar opdeed, die in eerste instantie een beetje over haar ogen zakte. Ze pulkte hem wat omhoog, maar terwijl ze dit deed, kreeg ze ook een warm deken om haar heen geslagen door de jongen.
Met knipperogen keek Chie Blade aan, die voor haar kwam staan. Even twijfelde ze. Ze zou warmer worden als ze liep, maar ergens was ze behoorlijk moe geworden, en ze wist dat als ze dicht tegen de jongen aan zou blijven, ze ook wel warm zijn zijn.
Chie klom gauw op de rug van de jongen, hield het deken stevig om haar heen en krulde op zijn rug tegen hem aan. Ze sloeg haar armen onder om zijn schouders heen en klemde haar handen voor in zijn shirt.
Met haar gezicht begraven in een van zijn schouders, voelde ze hoe Blade begon te lopen.

Blade begon eerst te lopen, rustig, om te testen of hij het wel aankon. na een pas of tien aarzelde hij iets.
"goed vasthouden oke?" vroeg hij haar, waarna hij het op een lopen zette. eerst langzaam rennend, en langzaam steeds sneller. toen hij bij een richeltje kwam, zette hij af en sprintte hij verder, wat hij een kleine 15 minuten volhield. na dit te hebben gedaan, liep hij zwaar hijgend in een jogtempo verder, terwijl hij het einde van het pad zag. het was de hele reis goed gedaan, nu nog de laatste paar meters. hij legde deze joggend uit, en kwam bij een gemiddeld grote boerderij uit, met een weiland en een stal. langzaam liep hij het huis in, wat toch een rare ervaring was. hij liep de trap op en legde Chie in zijn bed, waarna hij naast haar ging zitten als ze nog wakker was, of weer naar beneden liep als ze al sliep.
-voortzetten in de stad?-