Een oranje harige jongen liep met een afwezige blik over Suba Beach heen. Hij was de vorige avond teruggekeerd uit Unova en hij had aan Sparky gevraagd of ze een korte pauze zouden houden wat hij helemaal niet erg leek te vinden, nu rende Haku achter Nero aan die vrolijk door het koele water ploeterden. Sparky liep echter met een chagrijnige blik naast Ichigo omdat hij de Oshawott behoorlijk irritant vond en zich niet tot zijn niveau wilde verlagen, waarom het zo ver was gekomen, wist hij niet. De jongen had eerder zijn kleding al uitgetrokken en liep in zijn zwembroek over het strand heen, ook had hij zijn sneakers verderop uitgetrokken en zocht het zachtere zand op, waar hij zijn spullen neer plantte. De Oshawott en Eevee volgde meteen hun trainer die wat voer uit zijn tas haalde, Nero keek met een scheef hoofdje naar de oranje harige jongen die vervolgens zijn tas neerzette en richting het water toe wou lopen, na het voet voor de Pokémon in een bakje gedaan te hebben. “Sparky, Nero en Hiro wie als laatste in het water is.. is een mafkees!” snel rende Ichigo ervandoor terwijl Sparky en Haku hem op de voet volgde.. Nero bleef echter zitten bij de tas van Ichigo en keek tevreden naar de drie, opdat moment besloot de jonge Eevee zich om te draaien en het strand te bekijken.

Nero trippelde langzaam over het zachte zand heen, nieuwsgierig om hem heen kijkend. Hij had nog nooit zo een mooi strand gezien als deze, het zachte zand leek te stralen in de felle zon en dat stak heel mooi af tegen het helderblauwe water. “Wauw!” had hij er vrolijk uitgebracht, de Eevee probeerde zijn pas te versnellen maar omdat het zand zo zacht was kwam hij niet verder dan twee passen en gleed uit. Hij liet zijn oren even zakken en kwam toen weer met een glimlach overeind, zijn lange oren alert omhoog gestoken, dat was leuk! Hij sprong op en liet zich vervolgens vallen om van het zand te rollen en op zijn achterwerk te belanden. Alleen toen hij zijn ogen opende kon hij de weg naar de plek van Ichigo niet meer zien… hij was te ver afgedwaald en dit strand was echt veels te groot voor een kleine Eevee om zijn trainer terug te vinden, “Ichigo! Ichigo!” Nero keek opnieuw paniekerig om zich heen, waar was Ichigo nou!? Zonder te beseffen waar hij heen ging rende de Eevee verder van het strand af om vervolgens tegen iets hards op te botsen, hierdoor vloog hij door de klap wat naar achteren en belandde met een klap op zijn buik en wreef met zijn voorpootje over zijn pijnlijke neus, “Auw,” mompelde het bruine wezentje met een pijnlijke gezichtsuitdrukking. Als het een andere trainer was zou die het meer verstaan hebben als een pijnlijke, ‘vee.’

-Alleen Rena en Ichigo-

Twee donkergrijze ogen keken bewonderenswaardig naar het uizicht. Overaal waar je keek zag je zand, water en mensen met hun pokémon. De eigenares van de ogen richtte haar aandacht op de pokémon die met een emotieloze blik naast haar liep. Het leek er niet echt op, maar ook Mayu had het nu al naar haar zin op het strand. Dat kon Rena gewoon voelen. Het was ook niet zo'n verkeerd idee geweest om naar deze plek te komen. Natuurlijk had ze zich wel voorbereid op zwemmen, dus had ze haar bikini al aangetrokken. Het begon haar nu wel te irriteren dat ze haar handdoek zo mee moest slepen. Daar had ze echter al snel wat op bedacht. Met een brede grijns vouwde ze haar handdoek uit, slingerde hem achter haar rug en pakte in beide handen één punt van de handdoek vast. Vervolgens bracht ze de twee uiteinden bij elkaar en maakte er een knoop in, zodat het nu om haar nek vastzat en te zien was dat ze het als een cape gebruikte. Haar linkerhand balde ze tot een vuist, terwijl ze met haar rechterhand voor zich uit wees en zo een heldhaftige pose aannam. Mayu had in de tussen tijd alleen maar droog naar de blondine kunnen staren. Als haar lichaamsbouw het toe had gelaten, had ze zich met haar poot op haar voorhoofd geslagen. ''Snel Mayu! We moeten een plekje zien te vinden of we verbranden!'' Na dit gezegd te hebben, rende de blondine er vandoor. Mayu liet haar hoofd hangen. Af en toe...

De Absol zuchtte en besloot maar achter haar trainer aan te gaan. Dit plan veranderde echter toen ze iets tegen zich aan voelde botsen. “Auw,” weerklonk er op een pijnlijke manier. Met een ietwat verbaasde gezichtsuitdrukking keek het witte wezen op en richtte haar rode ogen op degene die net tegen haar aan was geknald. Het was een jonge Eevee die haar vaag bekend voorkwam. Net toen ze zich af wilde vragen wie deze pokémon zou kunnen zijn, drong een hele bekende geur haar neus binnen. Een kleine glimlach vormde zich op Mayu's snoet toen ze het figuur eindelijk herkende. Hoe kon ze hem nou vergeten! ''Da's een tijd geleden, of niet, Nero?'' sprak ze, waarna ze om zich heen keek. Als Nero hier was, dan Ichigo vast ook. Dat was ook goed nieuws voor Rena, want die zou hem ook wel gemist hebben. Tot haar verbazing kon ze geen oranje haar opmerken in het publiek. Vreemd. Zoiets zou je toch wel op moeten vallen... ''Mayu, waarom kom je ni-'' De Absol draaide zich terug en keek over de Eevee heen, recht naar Rena. Die keek echter niet naar haar, maar naar het bruine wezentje dat voor haar stond. ''Zo schattig..!'' bracht de blondine uit en vloog regelrecht op Nero af. ''Ik wil je mee naar huis nemen!'' gilde ze erachter aan en nam de pokémon in haar armen, om hem vervolgens dichtbij haar gezicht te houden en hem als een kat kopjes te geven. Mayu wenste opnieuw dat haar lichaamsbouw haar eens liet facepalmen, maar dat zat er nog steeds niet in. De Absol zuchtte nogmaals en liep op haar trainer af, waarna ze een aantal blonde plukken in haar mond nam en er zachtjes een ruk aan gaf. Nero's leven was, gelukkig, bespaard gebleven. ''Ah! Nero?!'' hoorde Mayu het meisje opeens gillen. Realiseerde ze het zich eindelijk? ''Waar is Ichigo dan?'' mompelde de blondine erachter aan.

Ichigo was voordat hij het water in ging een surfboard wezen huren. Want een elektrische Pokémon zou waarschijnlijk verdrinken als hij even niet oplette, daarbij was het nog steeds mogelijk voor de Pikachu om te zwemmen als hij daar zin in had. Toen hij de zwarte band om zijn enkel had gedaan wenkte hij met zijn hoofd naar Haku en Sparky, snel liepen de twee Ichigo achterna en kreeg Sparky het even benauwd toen hij tot zijn middel in het koele water stond. Haku keek hem breed grijnzend aan maar de Pikachu wierp hem een nijdig blik toe, “Pika!” snauwde hij tegen de Oshawott maar de jongen had hem al uit het water gepakt en had hem op het surfboard neergelegd. “Jongens.. ik ben benieuwd of ik het nog een beetje kan,” grijnsde Ichigo tegen de twee Pokémon waarna hij languit op het board ging liggen zodat Sparky op zijn nek sprong zodat hij zich vasthield aan Ichigo’s hoofd en peddelde langzaam naar dieper water. Haku volgde echter al door achter de twee aan te zwemmen maar stopte toen Ichigo ook stopte, de golven waren anders ver te zoeken vandaag maar dat maakte niet uit en peddelde naar een golf die wel hoog genoeg was om op te surfen alleen langzaam overeind komen ging hem niet zo goed af, hij gleed meteen al uit na de eerste poging meteen vielen Sparky en Ichigo beide in het water waardoor de Pikachu angstig begon te spartelen toen hij boven kwam terwijl Haku hen beide keihard uit aan het lachen was. Ichigo kwam boven water en zwom kalm naar de spartelende Pikachu die hem vrijwel meteen beet pakte, “Sorry, het ging een beetje mis,” zei hij met een flauwe glimlach en zette het wezentje op het board neer na hem te hebben omgedraaid, “Haku! Kom dan nemen we een duik!” voegde Ichigo er aan toe. nadat gezegd te hebben en de band los te hebben gemaakt dook hij met een koprol het water in en zwom zo snel hij kon naar beneden. Toen hij ver genoeg was opende hij zijn ogen en keek verwonderd om zich heen… een heleboel water Pokémon zoals Horsea en Corsola zwommen langs hen heen en dan was er nog een heleboel koraal. Haku en Ichigo keken mekaar even glimlachend aan en zwommen toen weer naar het oppervlak, waar Sparky hen op het surfboard opwachtte… toen hij weer boven was haalde hij weer diep adem en maakte snel weer de zwarte band vast aan zijn enkel, alleen zijn Oshawott was nog niet boven maar daar kwam al gauw verandering toen hij het surfboard lichtjes optilde en Sparky er vanaf gleed, Ichigo stak meteen zijn hand uit naar de spartelende Pikachu, die de Pikachu meteen aanpakte. “Rustig maar.”

Nero keek op toen hij zijn naam hoorde en de stem daarvan herkende, ''Da's een tijd geleden, of niet, Nero?'' hoorde hij de bekende herkende. Het was Mayu die ze een hele tijd geleden waren tegen gekomen in die grot, “Mayu!”riep hij enthousiast terug en liep meteen op haar af om zijn kop tegen haar poot aan te duwen, hij had haar erg gemist.. niet dat Sparky zo vervelend was, integendeel zelfs. Opdat moment hoorde Nero nog een bekende stem die hij meteen herkende als die van Rena, de trainster van Mayu. ''Mayu, waarom kom je ni-'' wat er daarna gebeurde ging zo dat de Eevee geen tijd had om te reageren, hij werd haast letterlijk platgedrukt door haar zoals de vorige keer maar integendeel. De Eevee reageerde niet zoals Sparky zou hebben gedaan, in plaats van dat wreef hij liefdevol met zijn hoofdje tegen haar wang aan. Pas toen het ‘knuffelen’ was gestopt, richtte hij zijn bruine oogjes op Mayu, ''Ah! Nero?!'' hoorde hij haar uitgillen, hij keek haar even grijnzend aan en sprong toen uit haar armen om vervolgens uit te glijden op het zand, de landing was niet wat hij gehoopt maar het kon er mee door , ''Waar is Ichigo dan?'' had ze er snel aan toegevoegd. Nero keek even moeilijk naar haar, het was vervelend als mensen je niet konden verstaan maar richtte zich toen op Mayu, “Ichigo, is gaan zwemmen met Haku en Sparky. Ik had geen zin om te gaan dus ben ik het strand gaan verkennen en toen ben ik hem kwijtgeraakt, “ legde Nero uit aan de Absol, even keek hij nog snel om zich heen of hij de jongen kon ontdekken maar toen hij constateerde van niet, zakte zijn oren omlaag, hij zat echt in de nesten als hij niet op tijd zijn trainer terug zou vinden maar gelukkig had hij Mayu en Rena tegen het lijf gelopen, hij voelde zich veilig met haar in de buurt en dat was net precies hetzelfde gevoel als wat hij bij Sparky en Ichigo had.

Mayu merkte dat Nero zijn blik op haar richtte en zijn mond open trok. “Ichigo, is gaan zwemmen met Haku en Sparky. Ik had geen zin om te gaan dus ben ik het strand gaan verkennen en toen ben ik hem kwijtgeraakt.” De Absol trok een moeilijk gezicht en richtte haar blik op haar trainer, die waarschijnlijk geen idee heeft van wat er net is gezegd. ''Ik zie hem nergens...'' mompelde de blondine ergens teleurgesteld, alsof ze er zelfs naar uit had gekeken de jongen weer te zien. Niet dat ze het Rena niet kwalijk kon nemen. Natuurlijk wist ze niet hoe het thuis ging met vrienden, maar Ichigo was de eerste menselijke vriend die ze maakte sinds ze samen reisden. 'We helpen je wel met zoeken,' antwoorde Mayu, maar hield haar rode ogen niet op Nero gericht. Ze keek juist nogmaals rond, op zoek naar het oranje bos haar. Vervolgens begon ze langzaam te lopen, haar blik nog steeds zoekend om zich heen gericht. Rena keek haar pokémon vragend aan, maar besloot er uiteindelijk achteraan te lopen. Het was duidelijk voor haar dat de Absol iets zocht. Ichigo, misschien? Ook zij kijk nu zoeken om zich heen. Zo moeilijk kon het toch niet zijn om hem te vinden, of wel? Nero was hier bij hun, dus hij moest wel in de buurt zijn. Het strand was overigens ook niet behoorlijk groot, of wel?

''Sol!'' Mayu keek verrast op en wees met haar neus richting het water, waarna ze haar hele lichaam draaide, zodat het duidelijk was dat ze iets had gevonden en dat ze daar naar moesten kijken. De blondine volgde vragend Mayu's blik en zag iets dat een oranje kleur had in het water. Was dat Ichigo? ''Banzai!'' Meteen zette ze een sprintje in richting het water, maar Mayu wist haar nog net op tijd te grijpen aan de handdoek die ze nog altijd om haar nek droeg. Wat dat betreft was het toch handig geweest dat ze het ding als cape gebruikte. Helaas voor Rena was het ook meteen de rede waarom ze niet het water in mocht. Daarbij droeg ze nog altijd haar tas aan haar ene arm, ook al hing die nu op half zeven aan haar elleboog. ''Hnnn.. Mayu, laat lohos~!'' stribbelde het meisje tegen, maar het had geen enkel effect. Daarom staakte ze maar haar poging om de handdoek uit Mayu's mond te rukken en knoopte hem los, zodat ze hem op de grond kon plaatsen met haar tas erboven op. Pas toen gaf de Absol het teken dat ze mocht vertrekken, maar ze was er alweer vandoor voordat die er iets van kon zeggen. De pokémon rolde zichtbaar met haar ogen, maar had toch een kleine glimlach op haar gezicht staan die dat effect teniet deed. Rena was en bleef een klein kind, maar dat liet ze voor nu even gaan. Het was namelijk niet zo dat ze elke dag een oude 'vriend' tegen het lijf liepen.

''Ik zie hem nergens...'' Nero keek met een met bedroefde uitdrukking naar Rena, als ze hem had kunnen verstaan had hij het allang aan haar uitgelegd maar zo makkelijk was dat niet gegaan. De Eevee keek echter blij op toen hij de stem van Mayu op nieuw hoorde, 'We helpen je wel met zoeken,' had de Absol op zijn verhaal geantwoord. “Echt waar?” riep hij blij uit. Nero maakte een soort van vrolijk huppelend dansje en stopte toen hij de Absol om haar heen zag kijken vervolgens richtte ook hij zijn blik zoekend om zich heen en volgde Mayu op de voet, gevolgd door Rena. De Eevee keek ook of hij ergens een oranje bos haar zag en anders probeerde hij Sparky te ontdekken in het blauwe water. Na een tijdje merkte hij op dat Mayu gestopt was alleen was hij zo diep ingedachte verzonken dat hij dat pas laat op had gemerkt maar ook hij draaide zijn kop naar het water… dat was duidelijk zijn trainer! Even aarzelde Nero erop af te rennen en om te roepen dat hij twee bekende had gevonden… eerder tegen het lijf gelopen maar toch staakte hij die poging, hij was bang dat Ichigo boos op hem zou worden. De Eevee keek op, het tafereel dat daarnet had afgespeeld… zo had hij Rena nog nooit zien doen, hij moest echter zijn uiterste best doen om zijn lach in te houden. Uiteindelijk ging Nero naast Mayu zitten en wachtte af.

Ichigo grijnsde breed naar de twee Pokémon op het surfboard, Haku was na een tijdje zwemmen moe geworden en zat tegen Ichigo’s knieën aan. Sparky was nijdig van hen weggelopen en was in het water gevallen terwij hij nu in het golvende water lag te spartelen, Ichigo keek met een brede grijns op de Pikachu neer. “Sparky, Haku, laten we de vrede bewaren en nog een golf pakken!” maar Sparky leek daar totaal geen zin in te hebben, niet met Haku in de buurt, althans. “Pika!” riep hij eigenwijs maar daar maakte een golf gauw een einde aan doordat Sparky een kopje onderging en snel naar Ichigo toe zwom en zich op zijn been hees. “Malloot,” mompelde Ichigo grinnikend en klapte in zijn handen wat de Oshawott en Pikachu deed opschrikken, hij schoof het board met zijn armen wat naar voren en ging vervolgens liggen waarna hij opnieuw naar een hoge golf peddelde, “Pikachu!” piepte Sparky en hield zich in alle macht vast aan Ichigo vast maar voordat hij ook maar iets kon, ging de jongen langzaam op het board staan en gleed soepel door het water heen, Sparky opende langzaam zijn blauwe ogen en voelde de wind in zijn haren, in geen dagen voelde de Pikachu zich zo vrij maar het stopte al snel toen Ichigo het surfboard draaide met zijn armen en weer terug peddelde, “Osha?” klonk de stem van Haku toen vragend en wees met zijn witte pootje op de twee gedaantes op het strand alleen was het voor de jongen te ver om te kunnen zien, ook Sparky kneep zijn ogen samen. “Pika!” riep hij toen blij uit en wees uitbundig naar de twee gedaantes.. alleen Ichigo begreep niet waar Sparky op doelde en zo te zien Haku ook niet…

Mayu keek vragend naar de Eevee toen die naast haar kwam zitten en niet op zijn trainer afrende zoals de hare dat deed, hoewel het Rena vanaf het begin moeilijk afging. Ze gleed al uit voordat ze zich in het water bevond... Tja, nat zand kon ook voor problemen zorgen. De Absol wilde op haar aflopen, maar ze kwam al zelf overeind en deed net alsof er niks gebeurd was. Nouja, dat hoefde ze niet eens te proberen. Ze was te vrolijk om beschaamd te zijn door haar val van net. Mayu moest toegeven dat dat een pluspunt zou kunnen zijn. Toch liet ze een zucht ontsnappen en schudde lichtjes haar hoofd. 'Als er iets is dat niemand kan ontcijferen... Dan is dat Rena,' mompelde ze erbij. Vervolgens besloot ze zich maar op de Eevee te richten. Zijzelf had ook niet veel zin om het water in te lopen en om een stukje te gaan zwemmen. In het ondiepe zou het haar misschien nog wel bevallen op het moment, maar meer ook niet. Nu ze er zo over nadacht had Nero de vorige keer sowieso al veel tijd bij haar doorgebracht. Niet dat ze zoiets erg vond. Hoewel ze het eigenlijk niet wilde toegeven, vond ze dat Rena wel gelijk had betreft de Eevee. Hij was behoorlijk schattig.

Dat ze daarnet was uitgegleden kon haar niks schelen. Dat ze zichzelf voor schut zette, had haar nooit zorgen gebaard. Als anderen erom konden lachen, kon zij dat ook. Nu ging het lachen sowieso al makkelijk af bij iemand als haar, maar af en toe liet ze een andere kant van zichzelf zien. En die kant was juist de enige kant die de jongen waar ze nu naartoe zwom had gezien. ''I-chi-go!'' riep ze plots toen ze halverwege was. Eigenlijk zou ze niet veel verder moeten gaan. Het was niet handig om tussen de grote golven te zwemmen, of wel? Niet dat ze daar ook maar aan dacht. Ze irriteerde zich enkel aan het feit dat zwemmen langzamer ging dan lopen. Als ze geluk had, kwam de jongen haar nu tegemoet gepeddeld op zijn surfboard. Rena stopte abrupt toen ze zich realiseerde dat hij op een surfplank zat. Hij was een surfer? Dat had ze nooit geweten. Het had haar altijd geweldig geleken zoiets een keertje te proberen, omdat surfers er altijd zo vrij uitzagen bovenop hun surfplank tussen de golven in. Jammer dat ze nog geen glimp van hem in actie had opgevangen.

OOC: Flutflutflut :D

Ichigo keek nog steeds niet begrijpend naar de Pikachu. Het wezentje deed een soort vreemde dans terwijl hij met zijn korte pootjes naar de twee gedaantes wees, Ichigo besloot langzaam vooruit te peddelen het ging nogal moeizaam doordat Sparky nog steeds als een gek stond te dansen op het board en hij niet wilde dat hij ervan af flikkerde. Maar toen hij wat dichterbij was gekomen had hij Rena al herkent, hij ging in een comfortabele houding liggen met zijn onderlijf half in het water gestoken, als hij eerder had geweten dat zij het was… Ichigo zette een brede glimlach op en peddelde zo snel als hij kon naar Rena toe, zo snel als de golven toelieten. Alleen kreeg hij naarmate hij dichterbij kwam een ongemakkelijke uitdrukking op zijn gezicht, niet zozeer vanwege dát feit maar meer vanwege het gedrag van Haku, de Oshawott was niet bepaald een lieverdje en dat zou de bui van Sparky alleen maar nog meer verpesten… Uiteindelijk stopte de jongen het surfboard dit stuk water was minder wild dan ietsjes verderop, dus liet hij zich van Surfboard glijden zodat hij op gelijke hoogte was met Rena maar voordat Ichigo iets kon doen of zeggen was Sparky hem al voor. “Pikachu!” piepte het gele wezentje vrolijk tegen Rena van het hoofd van zijn trainer… Ichigo schudde geërgerd zijn hoofd waardoor de Pikachu meedraaide, daarnet was het anders heel anders geweest, hij kon niet begrijpen hoe Sparky zo snel van humeur kon veranderen. Haku keek echter vragend van Rena naar Ichigo, “Osha?” Ichigo richtte zijn aandacht even op de Oshawott, “Dit Haku.. is Rena,” sprak hij vervolgens tegen de Oshawott. Het wezentje keek hem nog steeds niet begrijpend aan. Dit deed Ichigo glimlachen en legde in het kort aan Haku over de ontmoeting van hem en Rena.

'Als er iets is dat niemand kan ontcijferen... Dan is dat Rena, ‘ hoorde Nero Mayu zeggen. De Eevee keek haar met een schuin hoofdje vragend naar Mayu. “Hoe bedoel je?” vroeg hij nieuwsgierig. Hij keek geïnteresseerd om zich heen, er was hier zo te zien veel te beleven maar omdat ze zo warm was had hij geen zin om te spelen dus besloot hij maar met Mayu een gesprek te houden, “Het is fijn om terug te zijn hier. We zijn net namelijk terug van een reis uit Unova,” vertelde de Eevee vrolijk aan Mayu. Vervolgens ging hij rustig liggen en wachtte geduldig op wat de Absol zou antwoorden…

Wat ze hoopte, gebeurde. Ichigo kwam haar al tegemoet gepeddeld, zodat zij niet nog verder hoefde te zwemmen. Dat was niet alleen veiliger voor haar, maar ook fijner, omdat ze dan niet nog meer hoefde te bewegen. Het zou sowieso al niet handig zijn als ze plots kramp zou krijgen midden in zee, terwijl ze nergens een plek had om te kunnen staan. Ichigo was inmiddels in de buurt en liet zich van zijn surfboard afglijden. Rena's grijns werd alleen maar breder, waarbij ze voor een moment haar ogen sloot, zodat het meer effect gaf. “Pikachu!” weerklonk toen Sparky's stem, waardoor Rena haar ogen weer opende en vrolijk naar het gele wezentje die op de oranje haarplukken lag staarde. Ze twijfelde een moment of ze hem van Ichigo's hoofd moest grissen om hem te knuffelen, maar liet dat uiteindelijk uit haar hoofd. De vorige keer liep dat al niet goed af en toen had ze zelf de klap niet eens opgevangen. ''Yo!'' sprak ze toen, terwijl ze salueerde. ''Lang niet gezien,'' voegde ze eraan toen, nadat ze haar grijze ogen van Sparky naar Ichigo liet glijden. “Osha?” Bij het horen van deze onbekende stem, keek Rena vragend naar beneden. In het water merkte ze een soort witte otter op, die vragend naar de oranje harige jongen staarde. O. Arceus. Wat. Schattig! De woorden van Ichigo ving ze niet eens op. In plaats daarvan snelde ze naar de Oshawott toe en viste hem uit het water, waarna ze hem dicht tegen haar aanduwde met haar onderarmen en hem waarschijnlijk wurgde. ''Zo schattig~!'' riep ze uit, waarbij ze de laatste lettergreep langtrok. ''Ik wil je mee naar huis nemen!'' Gelukkig voor haar kon deze waterpokémon geen stroomstoot afgeven. Helaas voor haar kon een waterpokémon nog andere aanvallen.

“Hoe bedoel je?” weerklonk de stem van Nero nieuwsgierig. Mayu richtte zich op de Eevee en grinnikte even. 'Dat Rena gewoon niet te begrijpen is,' antwoordde ze. “Het is fijn om terug te zijn hier. We zijn net namelijk terug van een reis uit Unova,” sprak de Eevee weer. Mayu richtte vragend haar rode ogen op de bruine pokémon naast zich, die rustig was gaan liggen. De Absol, echter, bleef zitten. Zo kon ze ook van de zon genieten en haar trainer in de gaten houden. Ichigo mocht dan nu bij haar in het water zijn, haar inhaler zat nog altijd in de tas die naast de witte pokémon stond. Nu was Mayu niet de snelste zwemmer, maar als het nodig was, was ze zo bij de blondine met het apparaatje. 'Unova?' herhaalde ze verbaasd. 'Mag ik vragen wat jullie ineens in Unova deden?' Eigenlijk was het niet haar plaats om dat te vragen. Ze had zich zelfs in kunnen houden met haar nieuwsgierigheid. Ze was echter zo verbaasd over wat Nero haar net vertelde, dat ze het er zo uitfloepte. Iets wat ongebruikelijk was voor de Absol, maar net wel gebeurde. 'Ik bedoel.. Jullie hadden het daar nog niet over de vorige keer, dus het kwam wat.. Onverwacht,' voegde ze er uiteindelijk aan toe, waarbij ze haar rode ogen nogmaals op de bruine pokémon naast zich richtte.

Voor Ichigo ging het veels te snel wat er daarna gebeurde. Haku lag van het ene moment nog in het water en van het ander werd hij bijna letterlijk gewurgd door het blondharige meisje. Ichigo hoorde Sparky brullen van het lachen, stiekem vond Ichigo het ook lachwekkend maar toch was Haku zijn verantwoordelijkheid. De Oshawott scheen het echter niet echt vreselijk te vinden doordat het wezentje haar gewoon terug knuffelde maar na een tijd was hij het zat en wurmde zich tussen haar armen door terwijl hij soepel in het water gleed en zwom naar Ichigo om Sparky een vernietigende de blik toe te werpen. Pas toen viel het Ichigo in dat het niet verstandig was hier rond te blijven dobberen met iemand die astma had dus trok Ichigo het surfboard naar zich toe door aan het touwtje te trekken aan zijn enkel. vrijwel meteen sprong Sparky van zijn hoofd af zo op het board zodra die dichtbij genoeg was en keek van de twee trainers naar Haku.. “Hier pak het surf board beet,” grijnsde Ichigo en gaf een kleine duwtje tegen het voorwerp die langzaam haar richting opdreef..

'Dat Rena gewoon niet te begrijpen is,' antwoordde Mayu en Nero knikte met een brede grijns op zijn snoet. Hij moest echter wel zijn lach inhouden omdat hij aan Haku moest denken en hij waarschijnlijk hetzelfde lot zou begaan als hem en Sparky.. en dat zou Sparky niet echt erg vinden. 'Unova? Mag ik vragen wat jullie ineens in Unova deden?'' klonk de stem van de Absol weer en Nero keek vragend omhoog, vervolgens knikte hij bevestigend, 'Ik bedoel.. Jullie hadden het daar nog niet over de vorige keer, dus het kwam wat.. Onverwacht,' had Mayu er aan toegevoegd. “Dat kan kloppen,” zei Nero terwijl hij zijn vacht uitschudde omdat er overal zand in zat en kwam langzaam overeind terwijl hij Mayu met zijn grote bruine ogen bleef aanstaren, ”Het kwam ook heel onverwachts. Ichigo vertelde niet precies waarom hij naar Unova wilde maar zei wel dat het goed was om er tussenuit te knijpen,” legde Nero geduldig uit. Hij moest toegeven dat Ichigo wel gelijk had gehad qua vertrek, Nero was zijn zorgen echt helemaal vergeten net als Sparky die nu veel minder luidruchtig was. Maar toch was hij blij dat hij Mayu en Rena tegen het lijf was gelopen, ze waren bekende en dat vond hij leuk.

Rena had geluk. Ichigo's Oshawott scheen haar plotselinge knuffelaanval niet erg te vinden. Net zoals Nero de volgende keer deed, knuffelde de waterpokémon haar gewoon terug, alsof haar halve wurging de normaalste zaak van de wereld was. Toch was de pokémon het na een tijdje zat en wurmde zich uit haar greep, hoe wonderbaarlijk het ook was. Als Mayu dit had gezien, had ze zich vast afgevraagd wat er mis was met de Oshawott. Hij knuffelde Rena niet alleen terug, maar wist ook nog aan haar greep te ontsnappen, zondar dat het meisje haar greep had verslapt. Vanuit haar ooghoeken kon de blondine nog net meekrijgen dat Sparky op het surfboard van Ichigo sprong. “Hier pak het surf board beet,” weerklonk de jongen zijn stem toen, waardoor ze haar grijze ogen even op de oranjeharige jongen richtte. Een grijns sierde zijn gezicht, waardoor Rena, uit automatisme, zijn gezichtsuitdrukking weerspiegelde. Ze wist niet wat hij van plan was, maar ze deed wat haar gezegd werd en greep de plank met beide handen vast toen hij in haar buurt kwam. Wacht, wilde hij haar nu leren surfen? Een kleine twinkeling verscheen in haar ogen. Ze.. Mocht dat gevoel eindelijk meemaken? Met nog steeds dezelfde grijns op haar gezicht keek ze op van het surfboard, proberend recht in de hazelbruine ogen van de jongen te kijken. ''En wat nu, oh heer van de surfkunsten?''

“Dat kan kloppen,” sprak de Eevee, terwijl hij overeind kwam en zich uitklopte. Doordat zijn vacht nogal dik was, vooral rond zijn kraag, was het gemakkelijk voor de substantie om erin te blijven plakken. Mayu kon het weten, omdat ze hetzelfde lot vaak genoeg onderging. Uitschudden deed ze echter nog niet. Het was voor haar verspilde moeite om dat nu al te doen, terwijl ze vast de rest van de dag nog op het strand door zou brengen. Een tevergeefse poging om van die zandkorrels af te komen, meer was het niet. ”Het kwam ook heel onverwachts. Ichigo vertelde niet precies waarom hij naar Unova wilde maar zei wel dat het goed was om er tussenuit te knijpen,” legde het bruine wezentje toen uit. Mayu sloot haar rode ogen even en ademde diep in. Op zich kon ze daar wel mee inkomen. Het was inderdaad best een warboel hier op Myth Island. 'Ik geef hem groot gelijk,' reageerde de Absol uiteindelijk, waarbij ze haar ogen weer had geopend en naar Nero keek. 'En kleine pauze kan op z'n tijd geen kwaad...' voegde ze eraan toe, terwijl haar blik langzaam doorgleed naar haar trainer, ook al leek die vanaf hier veel kleiner dan normaal. 'Daarom ben ik blij dat we jullie zijn tegengekomen.'

''En wat nu, oh heer van de surfkunsten?'' Ichigo keek op terwijl hij breed begon te glimlachen en wat dichterbij kwam waarna hij na begon te denken. Zijn opa had hem geleerd dat dat hij er plezier in moest hebben… maar wat had Rena daar aan? Hooguit dat ze een kopje onderging. Hij schraapte zijn keel, “Laten we eerst beginnen met.. het los maken van me enkel band,” grijnsde Ichigo en maakt een koprol het water in waarna hij de band los maakte en weer omhoog kwam. Vanuit zijn ooghoeken zag hij dat Sparky ervandoor ging met Haku.. naar het strand. Aan de ene kant wel een opluchting nu hoefde hij niet ook nog op Sparky en Rena te letten tijdens het surfen. Buiten dat hij van nature er gespierd uit zag, wilde niet zeggen dat hij sterk was.. nou ja, als het moest. Vervolgens klom hij op het surfboard en ging rechtovereind op zijn knieën zitten waarna hij zijn hand uitstak om haar erop te helpen. “Alles draait om balans. Op een longboard zoals deze; is het belangrijk om tijdens het surfen stil te blijven staan en het board zachtjes mee te laten sturen met je lichaam,” begon Ichigo terwijl hij de golven afstruinde of er een goede golf bij zat waarna hij zich op Rena richtte, “We zien wel hoe het uitpakt. Tenminste als de golven mee willen werken,” voegde Ichigo er grijnzend aan toe.


“Vuile..” snauwde Sparky kwaad toen hij tot zijn middel in het water stond en de Oshawott hem stond uit te lachen ietsjes verder van hem vandaan, herstelde de Pikachu zich snel en sprong op de Oshawott af die hard lachend wegrende. Als die irritante rot Pokémon nu eens zou blijven staan zou hij nog een beetje lol kunnen hebben maar zowel Nero als Ichigo zouden dat niet toestaan. Hij zou zich wel in moeten houden want als Rena bij Ichigo was, dan was Mayu er ook en hij had geen zin dat zij er naar zou vragen wat er tussen hen gaande was.. dat zou zijn reputatie ruïneren. Niet dat Sparky die had… wat had je aan een reputatie als dat snotjong van een Haku hier rondliep? Bleh, Oshawott. Voor zijn part dumpte hij Haku in de zee… met iets zwaars aan zijn staart dan was hij er ook vanaf. “Gelukkig maar van wel. Het is constant oorlog tussen Sparky en Haku.. je zou die twee eens bezig moeten zien.” Hoorde Sparky de stem van Nero lacherig zeggen. Zonder te beseffen waar hij heen was gelopen, was hij uitgekomen bij de Eevee en Absol… Sparky had haar niet eens opgemerkt zo kwaad was hij op Haku, die naast hem vragend stond te kijken naar de Absol. “Oh hoi, Sparky. Haku,” zei de Eevee met een vrolijke ondertoon in zijn stem.

Ichigo reageerde op haar door wat dichterbij te komen. Rena wist niet waarom, maar net op dat moment besloot haar hart een slag over te slaan. Inwendig vroeg ze zichzelf af waarom, maar uitwendig liet ze er niks van merken. Het zal wel niks zijn geweest, toch? Als het een plotselinge hartstilstand was geweest, lag ze nu al te verzuipen in het water en zou Ichigo waarschijnlijk in alle paniek niet weten wat te doen. “Laten we eerst beginnen met.. het los maken van me enkel band,” reageerde Ichigo met een grijns op zijn gezicht. Een warm gevoel bekroop haar opeens uit het niets, waarbij ze nog net niet hardop begon te vloeken. Wat was er aan de hand? Waarom voelde ze dit opeens? En waarom… Genoot ze er stiekem van? Gelukkig was Ichigo nu in het water verdwenen, anders had hij een glimp op kunnen vangen van haar wangen, de nu een licht rode kleur hadden gekregen. Ze haalde één keer diep adem en zuchtte het uit, zodat ze hun normale kleur zo snel mogelijk weer terug kregen. Op de één of andere manier had ze een déjàvû gevoel, alsof ze zich zo al eerder had gevoeld met de jongen in haar buurt. Niets was minder waar, want haar gevoel had gelijk. Toen ze samen met hem naar de sterren keek, had ze ongeveer hetzelfde gehad. Ichigo’s hand kwam toen ineens in beeld, wat ervoor zorgde dat ze opkeek. Hij keek haar verwelkomend aan op zijn board. Rena twijfelde geen moment en zette weer een warme glimlach op. Vervolgens nam ze zijn hand aan en deed een poging om erop te klimmen. Dat was echter moeilijker dan ze dacht, maar dankzij de jongen kwam ze er eerder op dan normaal. “Alles draait om balans. Op een longboard zoals deze; is het belangrijk om tijdens het surfen stil te blijven staan en het board zachtjes mee te laten sturen met je lichaam,” legde hij toen uit. De blondine knikte, ten teken dat ze het begrepen had. Op de één of andere manier voelde ze zich plots nerveus worden… “We zien wel hoe het uitpakt. Tenminste als de golven mee willen werken,” voegde de oranje harige jongen eraan toe. Hij zocht de golven af, waarschijnlijk was hij op zoek naar een goede. Rena wilde wel helpen, maar wist bij god niet hoe een goede golf eruit zag.

‘’Ik zie er één, houd je goed vast,’’ waarschuwde Ichigo plots. De jongen nam een soort liggende houding aan, voor zover dat kon met Rena voor zich, en begon te peddelen richting de opkomende golf. De blondine wachtte af op een instructie van Ichigo, terwijl haar hart steeds sneller begon te kloppen vanwege nervositeit. Een deel in haar probeerde dat in ieder geval te vertellen, maar een ander deel probeerde haar duidelijk te maken dat ze niet alleen nerveus was vanwege haar eerste golf. ‘’Tijd om recht te komen,’’ weerklonk Ichigo’s stem weer, die verschillende klanken had omdat hij zelf recht probeerde te komen. Ze waren inmiddels al bij hun bestemming aangekomen en Rena had moeite haar evenwicht te bewaren. Gelukkig bood de jongen haar zonder woorden aan om te helpen, door middel van zijn hand weer uit te steken. Ze nam hem maar al te graag aan en stond binnen minder dan enkele tellen recht op het surfboard. Ze wist dat Ichigo sterk was, omdat hij er gespierd uitzag, maar dat hij haar zo soepel op had kunnen trekken had ze nooit verwacht. Bij de gedachte over zijn spieren begon ze licht te blozen, omdat ze zichzelf er net op betrapte dat ze naar zijn lichaam keek. Dat was echter geen goede rede voor haar om opeens rood te worden. Het was toch volkomen normaal om naar iemand te kijken? ’Niet op zo’n manier,’ weerklonk een spottende stem. Om de één of andere rede verbeeldde ze zich haar eigen Absol bij die stem. Rena draaide zich vlug om, ook al ging dit niet gemakkelijk als je moeite moest doen je evenwicht te bewaren. Ichigo hoefde haar niet zo te zien, wat moest hij dan wel niet denken? ‘’Oké, daar gaan we,’’ sprak de jongen weer. Al die tijd had Rena geen kik gegeven. Zou dat abnormaal overkomen bij hem? Voor haar in ieder geval wel, omdat ze van zichzelf gewend was veel te praten. Op dat moment voelde ze Ichigo’s arm voorzichtig om haar middel glijden. Het was enkel een beschermend gebaar, dat hij waarschijnlijk alleen uitvoerde om haar niet in het water te laten vallen, maar net dat gebaar zette haar gezicht in vuur en vlam. Als hij dichterbij was geweest met de rest van zijn lichaam, had hij waarschijnlijk hitte van haar hoofd af voelen komen. Alsof dat al niet erg genoeg was, moest ze ook nog die stem in haar hoofd aanhoren die haar vertelde dat ze het juist niet erg vond en dat ze plezier vond in het simpele gebaar. Rena wilde een gefrustreerde gil teweeg brengen, maar wist die neiging nog net in te houden. Wel verzette ze haar voeten zonder er echt bij na te denken, waardoor ze de balans op het board verloor en het voorwerp onder haar in de wilde weg begon te bewegen. Met als resultaat dat ze water kon happen.

“Gelukkig maar van wel. Het is constant oorlog tussen Sparky en Haku.. je zou die twee eens bezig moeten zien,” sprak de Eevee lacherig. Mayu toverde ook een kleine glimlach tevoorschijn. ‘Waarom verbaasd me dat niet?’ floepte ze er uit, zonder de woorden eerst in haar gedachte te horen. Het was echter wel de waarheid. Het klonk zo normaal voor die twee om zo met elkaar overweg te gaan, zelfs al kende ze die hele Haku nog niet. Het was meer het deel van Sparky dat ze sowieso al geloofde. Als ze het zich goed herinnerde, kon de Pikachu eerder ook al niet overweg met zijn trainer. Ze wist niet zeker of dat al beter ging, maar dat kon haast niet anders. Hoe meer een pokémon met zijn trainer doorbracht, hoe beter de band werd. Ze sprak namelijk uit ervaring, hoewel ze Rena al vanaf het begin hielp. De blondine zag er zo gebroken uit toentertijd… Het deed haar eerlijk gezegd goed om Rena mee te maken zoals ze nu is. Het was irritant, maar vele malen beter dan eerst. “Oh hoi, Sparky. Haku,” weerklonk Nero’s stem weer. Mayu richtte haar emotieloze, rode ogen op de gele pokémon die erbij was gekomen. ’Kijk eens wie we daar hebben,’ begon ze op een vriendelijke toon. ’Da’s een tijdje geleden,’ voegde ze eraan toe. Vervolgens gleed haar blik naar de Oshawott. De Absol bekeek hem even van top tot teen, waardoor ze tot de conclusie kwam dat hij geen vlieg kwaad zou kunnen doen. Hij was nog jong en had waarschijnlijk het karakter van een irritant snotjong, maar verder leek hij haar normaal. ’En jij bent vast Haku. Ik ben Mayu, ik hoor bij dat hyperactief kind daar,’ stelde ze zichzelf voor, waarbij ze naar het kleine blonde hoopje had geknikt. Dat was het enige dat zo opvallend was aan Rena. Natuurlijk waren er veel andere blonde trainers, maar op de één of andere manier wist Mayu haar altijd uit de groep te houden. Alsof het een aparte haarkleur was die de trainer had en toch ook weer niet.

OOC: Godmode met toestemming.

Ichigo wist met veel moeite het surfboard in balans te houden toen Rena van het board afviel. Hij zwenkte met de neus van het surfboard naar het hoogste punt van de golf maar die brak al langzaam uiteen. De jongen keek ongerust over het water zodra het water weer egaal was of hij ergens iets blonds kon opmerken tussen al dat blauw.. daarnet tijdens het surfen met haar had hij een vreemd gevoel in zijn maag gekregen, toen hij haar zo vasthield. Hij kon er niks uit opmaken.. althans misschien kwam het door de hitte van het moment? “Rena!” riep hij ongerust terwijl hij om zich heen. Maar toch vroeg hij zich af wat het nou was.. hij had vroeger nooit zoiets gevoeld bij meisjes, die bij hem in de klas zaten althans niet voor zover hij wist. Misschien kwam het door de leeftijd? Hij was nu vijftien jaar en hij zat in de puberteit.. daarbij was hij acht jaar toen dat speelde dus dat was een heel groot verschil met nu. De jongen slaakte een diepe zucht omdat hij gek werd van zichzelf maar nu begon hij toch echt ongerust te worden om het meisje.. dadelijk had ze een aanval in het water en waren ze verder van huis omdat hij het Surfboard niet alleen kon laten.. Mayu zou hem dat niet in dank afnemen, dat wist hij honderdprocent zeker want nu was hij gedeeltelijk verantwoordelijk voor haar. “Rena!” riep hij opnieuw. Het was stom van hem geweest dat hij niet oplette waar het meisje was gevallen in het water daarom liet hij zich maar in het water glijden, proberend om haar zo te vinden.. uitgerekend hij moest weer blijven staan op het surfboard.

’Kijk eens wie we daar hebben,’ hoorde Sparky een bekende stem zeggen waarna hij zich breed grijnzend tot Mayu richtte, De Pikachu stak vrolijk zijn gele pootje de lucht in, ter begroeting. ’Da’s een tijdje geleden,’ had de Absol er aan toegevoegd waarbij Sparky instemmend knikte, “Hoe gaat het?” reageerde Sparky terwijl hij moeite moest doen om niet in lachen uit te barsten door Haku.. nu ze dichterbij waren, durfde de Oshawott geen grote mond te geven omdat Mayu er veel te sterk en bedreigend uitzag. Daarbij bedacht hij zich wel een tweede om haar niet uit te dagen zoals hij constant bij de Pikachu deed. ’En jij bent vast Haku. Ik ben Mayu, ik hoor bij dat hyperactief kind daar,’ klonk de stem van Mayu opnieuw waarbij Haku haar vol ontzag aankeek. “Aha..” mompelde Haku met een gemene grijns maar voordat de Oshawott ook maar iets kon ondernemen, ontving hij een klap van Sparky’s staart tegen zijn achterhoofd. “Haal je maar niets in je hoofd.. je wint het toch niet,” gromde de Pikachu dreigend tegen de Oshawott die met een pijnlijk gezicht naar zijn hoofd had gegrepen, “Waarom deed je dat!?” snauwde Haku maar een tegen argument bedenken deed Sparky geen moeite voor en besloot hem voor nu te negeren, totdat hij te ver ging.. dan dumpte hij hem alsnog in zee. Nero schudde vermoeide zijn hoofd, “Zo gaat het al vanaf Unova,” grinnikte Nero tegen Mayu.

Rena’s klapper in het water voelde absoluut niet pijnlijk aan. Ze vond het zelfs fijn toen haar huid in contact kwam met het net niet ijskoude water, aangezien het haar verkoeling gaf in compensatie met wat ze net voelde. Daarnet voelde ze zich als een kachel, maar nu voelde het alsof ze voorin in een cabrio zat tijdens een zomerse rit. Minus de nattigheid dan. De blondine sloot haar ogen en liet het even tot haar bezinken. De gebeurtenissen van daarnet hadden haar hoofd op hol geslagen, en hoewel ze er niet zo naar uitzag, dacht ze vaak na over dingen nadat ze gebeurd waren. Alhoewel ze dat al een hele tijd niet had gedaan, omdat haar huidige karakter het gewoon niet toestond en ze het liever niet deed. De ‘nieuwe’ Rena voelde zoveel beter en natuurlijker, maar tegelijkertijd verlangde ze af en toe naar haar oude ik, zelfs al moest ze er dan veel voor opgeven. Ondanks dat liet ze die kant liever niet aan anderen zien. Het was een deprimerende kant, dat vaak effect had op de mensen en wezens om haar heen. Omdat ze de rest liever met een glimlach zag, en ze zo ook kon beantwoorden met opgekrulde lippen, was ze veel liever de gestoorde kluns. Ze wist niet waarom, maar anderen vonden zulke mensen veel fijner om mee om te gaan, zelfs al kwamen die types sneller in de problemen zonder het zelf door te hebben. En, hoewel Mayu het niet graag wilde toegeven, wist Rena zeker dat haar Absol er hetzelfde over dacht. Waarom een droevig gezicht opzetten, als een glimlach zoveel natuurlijker aanvoelde? Zelfs al deed het tegelijkertijd af en toe pijn om het als masker te moeten gebruiken, bracht het zoveel meer vreugde dan men in kon denken.

Met Ichigo was dat echter anders. Ze wist absoluut niet waarom, maar de vorige keer had hij dat masker weten te doorbreken. Of eerder gezegd, Rena had de kans niet gehad om hem op te kunnen zetten. Het voelde haast vanzelfsprekend dat ze gewoon zichzelf kon zijn in zijn buurt, of het nou de nieuwe Rena was of de oude die het af en toe nog wel eens wilde overnemen. Het maakte niet uit tegen wie van de twee hij nou sprak, hij kreeg het voor elkaar om haar anders te laten voelen dan andere mensen dat deden. En nu net, toen hij zijn arm beschermend om haar heen had gewikkeld, had er zich een raar gevoel in haar onderbuik gevormd. Waarom het er was wist ze niet en waarom het er op de eerste plaats was ontstaan, was haar helemaal ontgaan. Ze wilde weten wat het nou inhield en wat ze er verder mee aan moest. Het kon toch niet zo zijn dat ze hem leuk vond, of wel? Rena proestte het bijna uit bij die gedachte, waardoor ze weer terugkwam op aarde en het besef kreeg dat ze zich nog altijd onder water bevond. In een reflex opende ze haar mond, maar dat had nog meer tegeneffect dan ze had gedacht. Water stroomde meteen naar binnen en schoot haar keelgat in, waarbij het zowel in de goede als de verkeerde terechtkwam. Haar tweede reactie was zo snel mogelijk naar boven zwemmen, zodat ze naar frisse lucht kon happen. Binnen enkele tellen had ze het wateroppervlakte bereikt en probeerde ze zoveel mogelijk lucht binnen te krijgen, gepaard met gehoest vanwege het water dat in haar luchtpijp zat. Het gehoest werd al snel erger en de blondine raakte in paniek. Wat als ze nou een aanval kreeg midden op zee? Op dat moment herinnerde ze zich dat Ichigo zich hier nog ergens bevond met zijn surfplank en dat dat momenteel het perfecte rustplekje voor haar was. Spartelend, met haar ogen nog steeds gesloten, probeerde ze te graaien naar het drijvend voorwerp, maar met weinig succes…

“Hoe gaat het?” weerklonk de Pikachu zijn stem. Het klonk vriendelijk, maar het leek ook alsof Sparky iets probeerde te onderdrukken. Mayu vroeg zich af wat dat betekende, maar besloot er verder geen aandacht aan te besteden. In plaats daarvan richtte ze zich op de vraag en probeerde ze een zo normaal mogelijk antwoord te verzinnen. Zelfs al had ze al een heleboel abnormale dingen moeten doorstaan in haar leven. ’Oh gewoon,’ begon ze, proberend niet al te afstandelijk te klinken. Ze wilde niet verkeerd overkomen bij die.. Haku. ’Z’n gangetje,’ antwoordde ze op haar gebruikelijke, emotieloze toon. De Oshawott besloot zich toen in het gesprek te voegen en mompelde iets, waarna Sparky hem een tik met z’n staart verkocht. “Haal je maar niets in je hoofd.. je wint het toch niet,” had hij daaraan toegevoegd. De Absol hief haar linkerwenkbrauw omhoog en keek strak naar de Oshawott. De had dus inderdaad gelijk gehad over Haku. Het was een klein snotjoch dat van alles uitspookte en er daarna onderuit probeerde te komen. Maar net zoals Sparky al zei, had hij flink pech bij haar. De Pikachu mocht hem dan wel de verkeerde reacties teruggeven, het soort reactie waar Haku naar zocht, maar Mayu liet niet met zich sollen. Eén keer iets proberen bij haar was al teveel en dat zou ze dan ook flink laten merken. Wat Sparky en Haku daarna zeiden kreeg de witte pokémon niet mee, maar de woorden van Nero reikten al snel haar oren. ’Mijn complimenten dat je het zo snel hebt uitgehouden,’ grinnikte Mayu en liet haar rode ogen toen weer over het water glijden. Ze spotte al snel het duo in het water, dat op weg leek te zijn naar een golf. Het was moeilijk te zien, maar de Absol had goede ogen. ’Zo te zien hebben die twee het ook weer met elkaar gevonden,’ mompelde Mayu hard genoeg voor de Eevee en de anderen om te verstaan. Haar blik gleed inmiddels weer terug naar het groepje en keek ze afwachtend aan, niet wetend wat ze verder nog moest zeggen. In tegenstelling tot Rena was zij niet echt iemand die veel praatte of veel lichamelijk contact maakte.