Naam: Makoto Kodoku
Leeftijd: 18 jaar
Geslacht: Mannelijk
Trainersoort: Trainer
Aantal Ribbon's/Badges: 8 (Andere regio)
Team: Kasai (Flareon ♂): Kasai is een zeer stille, maar loyale pokémon. Zijn aanwezigheid is vaak al genoeg voor Makoto, maar soms wou de Flareon dat hij meer kon geven dan hij deed. De pokémon probeert er altijd voor zijn trainer te zijn, maar dat wilt niet altijd even goed lukken. Daar geeft hij zichzelf de schuld van, omdat hij vind dat hij nooit goed genoeg zijn best doet. Net als Makoto hecht hij erg veel waarde aan training en eerlijkheid. Alleen op die manier verdien je een gevecht te winnen.

Haarkleur: Donkerbruin
Oogkleur: Donkerbruin
Kledingstijl: Makoto draagt het liefst makkelijke en comfortabele kleding. Daarom zie je hem vaak rondlopen in een simpel T-shirt en spijkerbroek. Als het iets afkoelt, heeft hij daar nog een vest overheen. Om zijn hoofd draagt hij nog een oranje band, die hij ooit van zijn opa had gekregen. Zo hadden ze iets gemeen, want hij droeg ook altijd zo'n band.

Karakter: Vroeger kon je Makoto echt als een stuntel omschrijven. Hij was roekeloos, dacht vaak niet na over zijn acties en deed gewoon wat het eerste bij hem opkwam. Dit heeft hij nu nog steeds een beetje, maar hij gedraagt zich veel volwassener na de dood van zijn opa. Nu kan hij beter voor zichzelf en zijn pokémon zorgen en denkt hij meestal na voordat hij iets zegt of doet. Makoto besteed veel tijd aan training en aan het bedenken van strategieën, omdat hij een hekel heeft aan valsspelen en vuil spel. Als het op training of pokémon gevechten aankomt, wordt hij behoorlijk energiek. Hij is namelijk altijd wel in voor een gevecht.
Likes: Pokémon gevechten, tekenen, de natuur.
Dislikes: Vals/vuil spel, liegen, gezeur.
Theme: Cross My Heart Acoustic - Marianas Trench

Verleden:
Makoto's geboorte was een geschenk voor beide ouders. Ze vertroetelden hun baby maar al te graag en spendeerden bijna al hun vrije tijd aan hun zoon. Het was een liefdevol gezin, dat voor elkaar door het vuur zou gaan. Het ging echter mis toen Makoto's ouders er samen even tussen uit gingen. Zijn opa kwam toen op de toen tweejarige jongen passen en ze hadden het samen ook naar hun zin, totdat later in de avond een ongelukkig telefoontje plaatsvond. Er was een ongeluk gebeurd waarbij zowel Makoto's vader als moeder om waren gekomen. Hij was toen nog te jong om die situatie echt te begrijpen, maar toen het hem begon te dagen dat zijn ouders nooit meer thuis zouden komen, kwam dat als een harde klap aan. Gelukkig was zijn opa er om hem op te vangen toen hij het het hardste nodig had. Omdat er verder geen familie was die hem in huis wilde nemen, besloot zijn opa om die taak op zich te nemen.

Op zevenjarige leeftijd kwam Makoto vaak in contact met pokémon. Af en toe vond zijn opa nog wel eens een gewonde of verlaten pokémon en nam die in huis tot die weer was opgeknapt. Zo kwamen ze op een dag een jongen Eevee tegen, die waarschijnlijk door zijn moeder was verlaten. Makoto voelde mee met de pokémon en vroeg aan zijn opa of hij de Eevee mocht houden. Deze stemde ermee in, mits de Eevee zelf wilde blijven. De pokémon was echter niet weg te slaan van zowel Makoto als Makoto's opa, dus werd hij de gezelschapspokémon van het huis. Toen de Eevee oud genoeg was, nam Makoto hem dagelijks mee naar buiten om te spelen of om te trainen. Volgens zijn opa was hij een geboren trainer en zou hij het vast goed doen in de league, maar toen het erop aankwam dat hij oud genoeg was om te vertrekken, wilde hij niet. Hij bleef veel liever bij zijn opa en hun Eevee.

Toen Makoto 14 was, ging zijn opa flink achteruit. Hij werd zwakker en vergat heel veel dingen die vaak van belang waren. Zo vergat hij nog wel eens te ontbijten of het vuur in de open haard te doven, waardoor het huis bijna in brand was gevlogen als de pokémon des huizes het niet had opgemerkt. Een paar dagen na Makoto's 15e verjaardag stierf de oude man en liet hem de Eevee na met een evolutieset. Op het briefje dat erbij zat, stond dat het tijd werd voor Makoto om zijn reis te beginnen en dat hij alles in het huis achter zich kon laten. Enkel en alleen de Eevee werd aan hem nagelaten. De jongen besloot na het lezen van het briefje aan de league mee te doen, waarbij hij de keuze aan de Eevee gaf om met hem mee te gaan. Deze stemde in door de keus te maken in een Flareon te evolueren. Makoto gaf hem toen de naam 'Kasai', wat letterlijk vuur betekent.

Makoto's reis verliep niet geheel zoals hij verwacht had, maar hij zou het voor geen goud opnieuw willen doen. Zijn team groeide al snel uit tot sterke en onverslaanbare pokémon. Het kostte wel wat moeite, maar hij wist alle 8 badges van de regio bij elkaar te sparen. Op zijn zeventiende was hij klaar voor de pokémon league. Hij had er de volste vertrouwen in dat hij het tot de finale zou redden, maar toen het eenmaal zo ver was, werd zijn team de grond in gestampt. Makoto redde de eerste ronde al niet en heeft uit schaamte zijn pokémon niet meer uit hun pokéball gelaten de dagen daarop. Hij had gefaald en zijn eer verloren. Daarbij had hij zijn opa teleurgesteld. Uit depressie had hij al zijn pokémon vrijgelaten. Slechts Kasai wilde totaal niet van zijn zijde wijken, de rest verliet hem alsnog, ook al kostte het hem moeite ze weg te krijgen. Makoto heeft toen een tijdje met depressie rondgelopen, maar dankzij Kasai wist hij de weg weer terug te vinden. Nu, een jaar later, wilt hij het weer opnieuw proberen en aantonen dat hij het wel kan.

Random Facts:
[x] Makoto is nooit verteld aan wat voor soort ongeluk zijn ouders zijn gestorven. Hij vermoedde dat zijn opa het wel wist, maar hij heeft er nooit naar gevraagd.
[x] Makoto houdt natuurlijk van winnen, maar verliezen vindt hij ook niet erg. Dat geeft hem juist meer moed en energie om sterker te worden.
[x] Makoto draagt nog altijd het briefje met zich mee dat bij de evolutieset had gezeten. Als hij de moed verliest, herleest hij het gewoon. Hij beschouwt dit als de laatste woorden van zijn opa die voor hem bedoeld waren.
[x] Makoto betekent Eerlijk(heid), wat verwijst naar zijn oprechte spel en manier van denken.
[x] Kodoku betekent Eenzaamheid, wat verwijst naar het feit dat zijn ouders en opa zijn gestorven en hem alleen achterlieten.