Twee glazige grijze ogen staarde naar de rond flitsende landschappen die vliegensvlug voorbij vlogen, hij had geluk gehad dat er een metro naar Sereno Town ging alleen via een omweg door Mt Loca. Er had een kans bestaan dat hij moest lopen vanaf de halte bij Suton City maar omdat Kenta geen zin had om weer te verdwalen had hij het besluit genomen om te blijven zitten met Sora de Plusle die al eerder inslaap was gevallen. De jongen aaide het wezentje zachtjes over haar hoofdje die languit op zijn schoot lag te slapen terwijl de muziek zachtjes in zijn koptelefoon afspeelde bedacht Kenta welke starter hij wilde… alleen twijfelde hij enorm tussen water en vuur. Ook vroeg hij zich af waarom zijn ouders hem geen Pokédex en een fatsoenlijke kaart hadden gegeven waarvoor hij nu helemaal naar Sereno Town moest reizen. Kenta zuchtte diep en keek naar de helderblauwe lucht.. ergens daar boven op een wolk zat Haru-chan. Hij schrok op toen zijn favoriete nummer op kwam zetten, No love van Simple Plan alleen deed dit lied hem heel erg denken aan de afgelopen zeven jaar.. het leek alsof hij een leeg omhulsel was toen. Hij kon geen enkele emotie tonen behalve wanneer Sora hem een stootje in de goede richting gaf maar dat duurde nooit lang dan een enkele seconde. Alhoewel Kenta nu een behoorlijke brok in zijn keel had, hield hij er nog steeds van om naar Simple Plan te luisteren. Kenta keek op toen hij de zwarte kraaloogjes van zijn Plusle naar hem zag turen, “Lekker geslapen meid?” vroeg Kenta maar zag nu pas dat de metro gestopt was en de menigte langzaam het voertuig verlieten, snel pakte Kenta zijn rugzak en liep met Sora op zijn schouder, snel de mensen achterna. De Plusle had hem dus gewaarschuwd anders was hij weer terug bij af. Kenta liep snel met Sora op zijn schouder het voertuig uit en liep langzaam het perron op. Eenmaal toen hij buiten het station was, keek Kenta zoekend om zich heen. Hier ergens in de buurt moest dat Pokémon lab zijn.. terwijl de jongen stevig door begon te lopen. Sora trippelde met een vrolijke lach achter haar trainer aan maar liep tegen iets massiefs op en rolde toen over de grond waar ze vervolgens languit bleef liggen. “Sora!” zei Kenta ongerust en hielp de Plusle overeind die met een pijnlijke uitdrukking over haar hoofdje wreef. De vrouw keek ongerust naar het gele wezentje toen Kenta overeind was gekomen met de Plusle op zijn arm en haar aaide. “Plu!” reageerde Sora vrolijk en sprong op de schouder van haar trainer. “Wacht eens even… ben jij Kenta Kazuki?” vervolgde de vrouw terwijl ze de jongen vragend aankeek, die knikte ter bevestiging, “Dan kom jij vast en zeker ook je starter ophalen..” Kenta keek de vrouw even schaapachtig aan maar knikte toen opnieuw ter bevestiging toen.. opdat moment begon het hem te dagen wie de vrouw was. “Ben jij Professor Feo?” vroeg Kenta toen die op haar beurt glimlachend knikte, “Kom maar, Mijn lab is deze kant op” en wuifde naar de jongen en zijn Plusle, die overdonderd de Professor volgde.

“We zijn er,” klonk de stem van de Professor hol door de hal heen. Kenta en Sora keken even rond het vertrek, het was best groot met verschillende machines. Daarbij leek de Plusle op zijn schouder best verbijsterd waar Kenta om moest lachen. “Kenta, ga daar maar even zitten, dan haal ik even de nodige spullen.” En wees naar een kruk bij een tafeltje waar de jongen langzaam naar toe liep. Hij begon na te denken.. of hij überhaupt wel een starter meewilde op zijn reis, hij twijfelde enorm. Zijn moeder had hem op het hart gedrukt het wel te doen maar blijkbaar hield ze geen rekening met wat de jongen graag wilde. Hij wou dolgraag met Sora op pad maar volgens zijn moeder was dat niet verstandig want Kenta wist dat ze zich veels te ongerust maakte om hem. Daarbij had zijn moeder ervoor gezorgd dat hij niets bij zich had, zoals een Pokédex, Pokéballen en het belangrijkste… een kaart.. dus zat er niets anders op. Sora leek het echter wel spannend te vinden om een nieuw maatje te ontmoeten maar ze was dan ook echt gewend om Kenta om zich heen te hebben en misschien was het dan ook wel goed. “Zo.” Kenta schrok op toen de stem van de Professor weerklonk, “Kenta, ik hoef je vast niet uit te leggen hoe je met Pokémon om moet gaan?” vroeg de Professor toen de vrouw tegenover hem was gaan zitten maar Kenta schudde met zijn hoofd. “Sla dat maar over,” zei Kenta met een flauwe glimlach en zette zijn tas naast hem op de grond. “ Oké, dan slaan we dit deel over dan laat ik jou en Sora nu de starter Pokémon zien waar je uit kunt kiezen,” zei professor Feo en wenkte naar de jongen en de Plusle dat ze haar moesten volgen. Sora begon met lopen maar stopte toen ze Kenta zag aarzelen, de Plusle vond het vreselijk om haar trainer zo te zien aarzelen maar toch was het aan de ene kant wel verstandig.. Sora had een aantal sterke aanvallen maar dat betekende niet dat ze dit alleen kon en daarbij was het voor Kenta wel goed, dan had de jongen iets omhanden. Kenta volgde uiteindelijk Professor Feo en kwam in een of andere ruimte terecht waar een lange tafel stond met vijftien verschillende soorten Pokémon; Gras, Vuur en water. Ze stonden alle vijftien gesorteerd op soort. Kenta liep meteen op de tafel af en aaide de wezentjes een voor een, tot zijn oog op een kleine Pokémon viel met een spitste snuit en wat angstig terugdeinsde toen Kenta dichterbij kwam, “Dat is Cyndaquil, de vuur muis Pokémon.” Kenta draaide zich om bij het horen van de stem van de Professor, de jongen keek bedenkelijk naar het wezentje maar besloot dat Sora ook een kans moest hebben om haar nieuwe vriendje te ontmoeten dus pakte hij de Plusle op. “Wat denk je? Nemen we Cyndaquil?” vroeg Kenta aan zijn maatje die enthousiast met haar hoofdje schudde waarna Kenta zich breed glimlachend omdraaide naar de Cyndaquil en hem van de tafel pakte. “Dus het word Cyndaquil?” waarbij Kenta met een lach zijn hoofd schudde en het wezentje op de grond neerzette naast Sora die meteen op het wezentje afliep. “Een hele goede keus, wil je nog een naam verzinnen voor hem?” voegde de professor eraan toe en griste een Pokéball van een kastje en gaf het voorwerp aan de jongen. “Uhm.. bedankt professor. En ja zijn naam word Rin,” antwoordde Kenta en aaide de Cyndaquil over zijn hoofdje heen. “Oké, ik heb hier een standaard pakketje voor een beginnende trainer waar standaard vijf Pokéballen en Potions in zitten, een Pokédex en een kaart van Myth-island,” ging de professor verder en gaf Kenta een klein pakketje in zijn handen die de jongen zorgvuldig wegstopte in zijn tas, “Bedankt professor.. dan ehm.. gaan we er maar eens vandoor,” zei Kenta aarzelend en trok zijn tas op zijn rug, waarna Sora op zijn schouder sprong en de Cyndaquil naast hem bleef staan. “Veel succes met je reis en het belangrijkste… geniet ervan, Pokémon zijn geweldige wezens.” Kenta zette een brede glimlach op toen hij het lab verliet, daar moest de jongen haar groot gelijk in geven, Pokémon waren echt geweldige wezentjes…