Haze werd geaaid, dat was wel een tijd geleden. Van zijn geboorte af zelfs. Hij vond het zon fijn gevoel dat hij impulsief hoge piepende geluiden maakte van genot. En net toen hij op zijn rug wou liggen zodat ze over zijn buik kon strelen, Zag hij de tas weer liggen. Hij zette zich weer recht en trok de tas dichter bij. Alles rolde eruit door de manier waarop Haze de tas vast hield. En met zijn neus rolde hij de blauw gekleurde bal naar Chie toe. Hij keek haar vragend aan. "Miharu, Ik hoop dat je gelijk hebt. En dit een goede keus was. Want dit zou zo wel eens heel mijn leven kunnen omdraaien." Zei hij bloed serieus, en zo keek hij Chie dan ook aan. Staal en serieus.

Chie opende haar mond, wist niets te bedenken om te zeggen, en klapte het weer dicht. Ze bekeek de acties van de Glaceon en wist niet wat te doen.
Toen ze de blauwe Dive Ball naar haar toegerold zag worden, en de serieuze blik van Glaceon zag, keek Chie hem begrijpend aan. Ze kon zijn keuze in zijn ogen lezen. Vastberaden was hij. Chie bewonderde het.
In een langzame beweging pakte ze de Pokéball op, gooide het een keer de lucht in en ving het op. Toen keek ze de Glaceon aan en glimlachte ze. Ze deed er niet te lastig over. Als hij zo zeker was van zijn zaak, mocht ze de Pokémon niet laten wachten.
Met een soepele kleine worp gooide ze de Dive Ball naar hem toe en zag hoe een rode waas Glaceon omhulde. Het wezentje werd in de bal getrokken, en met een plofje kwam deze in het gras neer. Chie kon nu alleen maar toekijken of de bal ook daadwerkelijk de 'ping!' ging laten luiden die ze zo graag wilde horen.

De bal rolde over de grond voor een tijdje. Dan weer links, dan weer rechts. Na een paar keer over en weer rollen stopte de bal en pinkte het lichtje in het midden. Hij was nu weer van iemand, iemand die hopelijk meer zorg voor hem zou zorgen. De pokébal was niet ruim, maar wel groot genoeg om een tukje te nemen. Hij had al dagen niet meer geslapen omdat hij te veel aan zijn hoofd had. Het leek wel of hij nu zelf niet meer aan zon dingen moest denken en hij nu afhankelijk was geworden. Hij vond het wel een leuk gevoel en kon niet wachten om samen met Chie en Miharu op pad te gaan. Hij zuchtte, en viel in slaap.

[Sluit jij af?]

-deze is iig voor fender(weetnieopwelkeaccountikzit)-
-en bedankt dat jullie zo vriendelijk zijn om op me te wachten, heeft nu geen flauw idee meer wat ie moet doen maarja x.x-

langzaam keek Fender in richting van Haze, die zich om de een of andere reden toch had ingelaten met die dingen. tja, anderen waren gewoon niet te vertrouwen. hij wist zelf wel beter.
vanachter de boom keek hij in richting van het groepje wat daar zat en liet een minachtend grommetje horen. na dit gedaan te hebben draaide hij zich om, en rende een paar meter weg zodat hij voor hun uit het zicht was, maar dichtbij genoeg om op de glaceon en haar ding te kunnen redden.