"Leider, er zijn geruchten dat er een legende pokémon in deze regio is gesignaleerd." klonk een duidelijke vrouwen stem aan de andere kant van de telefoon, de leider zelf praatte altijd door een stemvervormer, zodat je zijn/haar echte stem niet hoorde en zo niet eens kon raden of het een man of een vrouw was. Die voorzorgsmaatregelen gebruikte hij/ze zelfs tegen zijn/haar eigen team leden, maar iedereen luisterde toch naar hem/haar en vertrouwde hem/haar op zijn.haar woord. "Denk je dat Latios terug is gekomen voor zijn zusje?" vroeg de stem rustig "Ja, vermoedelijk." een geammuseerde glimlach ontstond rond de leiders lippen "Geef me meer informatie."
Een paar telefoontjes later hoefde hij/ze alleen maar nog een klein telefoontje te plegen naar één van de beste special hunters van de organisatie, hij/ze tikte het nummer in en wachte ongeduldig tot de man zijn oortje in had gedaan "Ik wil dat je een latios voor me vangt." kwam hij/ze meteen ter zake, hij/ze legde wat standaard informatie uit waaronder dat hij in een mens kon veranderen en vermoedelijk een jongen met grijze ogen en zwart haar was. Ook zou de kans groot zijn dat de jongen zich bij een trainer had gevoegd voor de veiligheid "Stel me niet teleur, Shade." hij/ze hing op en draaide zijn/haar stoel om. Hij/zij legde zijn/haar hand tegen het koude glas van het aquarium achtige ding aan en keek met kalme ogen naar de legendarische pokémon die daar in lag te slapen, al sinds hij/zij de pokémon gevangen had "Eens kijken hoe je reageerd op de aanwezigheid van je broer, Latias."

~ ergens een heel eind daar vandaan ~

Omdat Chie en Latios al een tijdje (?) samen gereist hadden konden ze elkaar nu ook iets beter begrijpen, nogsteeds niet altijd even goed, maar er zat verbetering in! Als hij bij het meisje was werd hij genoemd met de naam 'Ryo' en eigenlijk beviel hem dat prima. Alles om hem heen was nieuw voor hem en hij keek dus ook zijn ogen uit, natuurlijk probeerde hij het neit te duidelijk te maken. Want dat zou verdacht kunnen zijn tegenover Chie. Voorzichtig liep hij achter het meisje aan en soms als hij ergens van schrok pakte hij haar voorzichtig bij haar pols vast, om zeker te zijn dat hij haar niet kwijt zou raken.

[ Dat hij/zij gedoe is irritant, maar het is nog niet duidelijk of de leider een man of een vrouw is, dus ik meot maar zo door blijven gaan. (Stiekem weet ik het zelf gewoon nog niet.) ]

'Doelwit gelocaliseerd.' de leider greens tevreden "Doe wat nodig is om die pokémon te vangen."
'Blaze! Flametrower.' het klonk vanaf de plaats waar de latios stond slechts als een kleine mompeling, maar met zijn scherpe ogen kon hij het toch opvangen, zijn ogen schoten om zich heen en stopten uiteindelijk boven. Daar was een charmeleon in de lucht gesprongen die een vuur aanval leek te laden. Maar hij zou toch niet hier... Met al die mensen?! Een flamethrower kwam met veel geweld op hen af en de meeste mensen konden nog net wegspringen zodat ze niet geraakt zouden worden. Het vuur ging te snelm hij zag Chie er wel geschrokken naar kijken, maar het ging te snel om te ontwijken. Latios bewoog op zichzelf, zette zich af van de grond en sprong met gespreidde armen tussen Chie en de aanval in. Door de kracht van de impact schoof hij een stuk naar achteren, nog net niet tegen Chie aan en er ontstond veel rook.
Toen het rook wegvaagde stond de jongen nogsteeds rechtop, zijn hij keek vanuit zijn oogheok even naar Chie hoe het met haar ging, maar richtte al snel zijn blik op de man en zijn pokémon. Hij duizelde eventjes, maar bleef wel rechtop staan, hij had moeite om zijn hoofd recht te houden en er kwam rook van zijn armen en benen af. Een normaal mens had nu waarschijnlijk over de grond gerolt vna de pijn of erger, maar gelukkig voor hem was hij geen normaal mens.
Voor de man nog iets kon doen greep hij Chie's hand vast, hij keek even snel om zich heen en trok het meisje met zich mee de mensen menigte door. Hij had geen tijd om achteruit te kijken, dan zou de man hen kunnen inhalen. Je kon duidelijk aan zijn manier van rennen zien dat hij pijn had, maar hij vertikte het om langzamer te gaan. Zijn ogen flitsten de verschillend ehuizen in, op zoek naar een plek waar hij Chie in veiligheid kon brengen, want dat id eman hier nu was, was zijn schuld... Haar mocht niets overkomen!

De man ging tussen hem en Chie staan 'Weg!' riep hij het meisje toe, Ryo's blik werd wat triest en hij hief zijn hand op als teken dat ze beter weg kon gaan. Voor hij echt kon zien of ze weggegaan was werd zijn aandacht getrokken door de pidgey die irritant snel om hem heen vloog. Hij kon niets tegen dit alles doen, omdat hij niet in een pokémon kon veranderen waar mensen bij waren en hij alleen in pokémon vorm aanvallen uit kon voeren. 'Je bent erbij latios.' Latios zijn blik werd serieus terwijl hij de man recht aankeek, hij was blij dat de man het zacht genoeg zei dat alleen hij het kon horen, maar het feit dat de man hem zo machteloos in de val had gelokt maakte hem woedend. De pidgey belaagde hem met aanvallen, af en toe kon hij er een paar ontwijken, maar hij werd een paar keer had geraakt en viel bijna om. Daarna werd hij volop geraakt door de flamethrower, maar kon gelukkig nog net blijven staan, hij zakje zachtjes door zijn knieën en werd uiteindelijk helemaal neer gehaald door een headbut van de charmeleon.
Nog voor hij overiend kon krabbellen sloot een ijzeren ding om zijn nek en werd hij ruw overeind getrokken, met een zachte piep werkte hij mee, hij keek nog één keer om naar Chie, maar kreeg al gauw een ruk aan het touw waardoor hij wel mee moest lopen. Uiteindelijk kwamen ze aan bij een veldje, een veldje zonder mensen. 'Je bent roekeloos geweest en dat zal je duur komen te staan' sprak de man met een schampere lach, het enige wat Latios deed was met zijn vingers aan de band om zijn nek prutsen. Geërgerd trok hij met zijn vingers aan de ijzeren band terwijl er vlak naast hem een gesprke in mensentaal afspeelde waarvoor hij nu te moe was om het op te pikken. "Laaah~" liet hij wat klagerig horen, hij keek de twee pokémon van de man hulpzoekend aan. Wat was hier mis? Het was gebruikelijk dat alle pokémon aan zijn kant stonden. Er was niemand in de kleine omgeving, dus hij besoot de gok te wagen. Een korte lichtflits en opeens zat er een draakachtige pokémon aan het touw inplaats van de knappe jongen, nu hij zeker wist dat niemand binnen zicht was kon hij dit doen. Hij opende zijn mond en binnen zijn mond ontstond een oranje achtige bal en binnen een paar seconde vuurdeij een hyperbeam op de man af.
Een luide knal was te horen en de latios trok zich los uit de mans greep, met ketting en al nog om zijn nek en probeerde met dat zware gewicht weg te vliegen,toen de rook weg was getrokken was de pokémon al uit het zicht verdwenen.

(nog niet het topic uit, maar wel onzichtbaar)

Ryo had al die tijd naar het plafond gestaart, niet instaat om ook maar één van de man's vragen te beantwoorden, maar dit keer frustreerde het hem niet echt, de stem van de man was slechts een achtergrond geluid van de chaos die zich in zijn hoofd afspeelde. "Ah, jij hoort bij hem toch?" de man stond op, stak zijn hand naar iemand uit en stelde zich voor, Ryo probeerde recht op te zitten om zeker te weten wie het was, maar hij werd tegen gehouden door de zuster "Je kan beter nog even blijven liggen." de Latios bleef roerloos liggen, maar toen hij de stem van Chie uiteindelijk ook hoorde ontspande hij weer wat meer, al wou h nu nóg liever rechtop gaan zitten dan eerst. "De zuster heeft je waarschijnlijk al wat dingen over zijn conditie uitgelegd, maar volgens de procedure moet ik dat ook nog eventjes doen." begon hij rustig "De jongen heeft brandwonden op zijn armen en benen, maar het zijn geen blijvende, ik gok dat ze binnen een paar maanden allemaal zo goed als verdwenen zijn. Ook heeft de jongen wonden aan zijn voeten, die kunnen nog een tijd pijnlijk blijven tijdens het lopen en worden later hoogst waarschijnlijk littekentjes, maar het komt utieindelijk wel weer goed met hem." hij bracht het wat voorzichtig om het meisje neit al té overstuur te maken, op de achtergrond hoorde je de zuster een paar keer zachtjes "Nee!" zeggen omdat Ryo zijn best deed om recht op te gaan zitten, maar de dokter negeerde het en ging gewoon verder met zijn verhaal, vertrouwend dat de zusters het allemaal wel onder controle hadden. "Ook kan hij nog een tijdje last hebben van zijn organen door de rook van het vuur en de klappen die hij in zijn maag heeft gehad." dat was allemaal gduid uit het snelle onderzoek dat ze gedaan hadden, al wisten ze ngo neit wat er precies gebeurd was. "De jongen lijkt niet te willen of neit t ekunnen praten, dus zou jij me uit kunnen leggen wat er gebeurd is?"
Ryo zat een paar seconde overeidn en de zuster durfde hem niet terug te duwen, in de angst hem pijn te doen. Zijn blik ging wat wazig richting Chie en hij stak met een lichte piep zijn hand naar haar uit.