1 Termination of Dead Air za jul 30, 2011 8:40 am
Neomy
[Termination of Dead Air betekent letterlijk 'Beëindiging van Dode Lucht', wat je beter kunt vertalen als 'Einde van Stilte'. Het duid op de gil die Neomy opeens slaakt, en hiermee de vredige rust die in de lucht leek te heersen verstoort.]
Neomy had ze zichzelf laten zakken op een van de vele rotsen die Mt. Loca bedekte. Ze was hierheen gestuurd om informatie te zoeken over de geschiedenis van Archeops. Zijn alom bekende historie een oeroud ras te zijn had vragen opgewakkerd onder enkele belangrijke mensen van The Legend Hunters. Neomy zag hier niets in, omdat Archeops nou niet bepaald 'Legendary' was. Hadden ze niet iets beters te doen dan feiten na te jagen van een Pokémon die er niet toe deed?
En daarbij, waarom moest zij dat nou gaan doen?
Neomy was van haarzelf nou niet echt buitengewoon sterk te noemen, en Nishi was niet in staat haar te beschermen. Een plaats als Mt. Loca was dus niet iets waar zij in haar eentje moest zijn. Er bestond toch zoiets als Special Hunters? Waarom hadden ze die niet gestuurd? En dat moet Neomy ook nog in een deze dagen een belangrijk rapport over Latias afhebben! O, en niet te vergeten haar studie naar die Pokéball die de inventors moeten ontwerpen.
Neomy zuchtte diep en vermoeid. Ze vroegen haar teveel. Naja, ze was buiten, misschien dat ze hier dan maar een klein beetje van moest genieten.
Ze stond weer op. Nishi zat netjes in haar Pokébal, waarschijnlijk te genieten van haar slaap. Neomy keek om haar heen. Waar, o waar, moest ze beginnen?
Vanachter Neomy klonk een laag gebrom, gevolgd door een korte grom gekruist met een brul. Dit was hoe zij het in een miliseconde aan haarzelf beschreef, terwijl de schrik haar lijf bekroop. Met een ruk draaide ze haar om.
Nog geen tien meter achter haar stond een Boldore. Nou vond Neomy ze van henzelf al niet lief kijken, maar deze leek nog bozer dan dat hij al had kunnen zijn. Neomy wist niet wat ze fout gedaan had: alleen dat zijn woede op haar gericht was. Ze had überhaupt niet eens de tijd haarzelf af te vragen wat ze nu moest doen. Alleen een gil ontsnapte aan haar toen de Boldore op haar afstormde.
Neomy had ze zichzelf laten zakken op een van de vele rotsen die Mt. Loca bedekte. Ze was hierheen gestuurd om informatie te zoeken over de geschiedenis van Archeops. Zijn alom bekende historie een oeroud ras te zijn had vragen opgewakkerd onder enkele belangrijke mensen van The Legend Hunters. Neomy zag hier niets in, omdat Archeops nou niet bepaald 'Legendary' was. Hadden ze niet iets beters te doen dan feiten na te jagen van een Pokémon die er niet toe deed?
En daarbij, waarom moest zij dat nou gaan doen?
Neomy was van haarzelf nou niet echt buitengewoon sterk te noemen, en Nishi was niet in staat haar te beschermen. Een plaats als Mt. Loca was dus niet iets waar zij in haar eentje moest zijn. Er bestond toch zoiets als Special Hunters? Waarom hadden ze die niet gestuurd? En dat moet Neomy ook nog in een deze dagen een belangrijk rapport over Latias afhebben! O, en niet te vergeten haar studie naar die Pokéball die de inventors moeten ontwerpen.
Neomy zuchtte diep en vermoeid. Ze vroegen haar teveel. Naja, ze was buiten, misschien dat ze hier dan maar een klein beetje van moest genieten.
Ze stond weer op. Nishi zat netjes in haar Pokébal, waarschijnlijk te genieten van haar slaap. Neomy keek om haar heen. Waar, o waar, moest ze beginnen?
Vanachter Neomy klonk een laag gebrom, gevolgd door een korte grom gekruist met een brul. Dit was hoe zij het in een miliseconde aan haarzelf beschreef, terwijl de schrik haar lijf bekroop. Met een ruk draaide ze haar om.
Nog geen tien meter achter haar stond een Boldore. Nou vond Neomy ze van henzelf al niet lief kijken, maar deze leek nog bozer dan dat hij al had kunnen zijn. Neomy wist niet wat ze fout gedaan had: alleen dat zijn woede op haar gericht was. Ze had überhaupt niet eens de tijd haarzelf af te vragen wat ze nu moest doen. Alleen een gil ontsnapte aan haar toen de Boldore op haar afstormde.