Daar zat ze dan. Op een bankje middenin de stad, met alleen maar wat geld, eten en een kleine Ralts.
"Oh god, dit overleven we NOOIT" zei Riona dramatisch, en haar commentaar werd meteen gevolgd door een mep in haar gezicht.
"Auw! Priscilla, dat doet pijn!" Zei ze half boos, half lachend tegen haar Ralts. Ze wist dat het niet bedoeld was om pijn te doen, maar om te zorgen dat ze stopte met zo negatief te doen.
"Maar serieus nu, hoe verwacht mam dat wij met z'n tweeën 8 badges verdienen? Het mag al een wonder genoemd worden als we er twee krijgen. Je kan alleen growl, dus trainen word ook moeilijk..." zuchtte ze. Ze haatte het om zo negatief te doen, maar het was de waarheid. Priscilla knuffelde haar trainer even, in een poging te zeggen dat alles wel weer goed kwam op een of andere manier.

*aangezien je in maximaal drie topics tegelijk mocht posten -hupsakee, topic nummer twee voor Chie xd*

Chie merkte dat ze even moest gaan zitten. Haar benen werden moe. Haar Vulpix Miharu had het al eerder begeven en Chie had haar moeten optillen, was ze niet midden op het pad in slaap gevallen. Ze droeg de kleine Vulpix in haar armen in drukte haar neus eventjes in haar vacht.
Een bankje! Heml zij dank. Er zat al iemand op, maar toch. Terwijl Chie naar het bankje toesjokte, hoorde ze het klaaglied aan van het meisje die erop zat.
Chie liet een korte lach horen na de laatste woorden van het meisje. "Kop op," zei ze bemoedigend, "zo erg kan het niet zijn?"
Ze plofte neer naast het meisje op het bankje. "Sorry als ik je liet schrikken," zei Chie, en ze zette haar Vulpix op schoot neer. Die keek haar met lome ogen aan. "Hoi trouwens. Ik ben Chiiko, maar zeg maar Chie. Voor als je het wilt weten. Je hebt een mooie Ralts daar."

*lol xD*

Riona keek even opzij naar het andere meisje wat net was gaan zitten en zuchtte. "Jij hebt makkelijk praten, jij bent niet letterlijk het huis uit geschopt om op avontuur te gaan. Ik heet Riona, en dit is Priscilla." Bij die laatste woorden wees ze even naar haar Ralts.
Priscilla raakte even het hoofd van de Vulpix aan. "Hallo..? Ik ben Priscilla, wie ben jij..?" vroeg ze een beetje schuw. Ze was totaal niet gewend aan andere Pokémon.
"Sorry dat je mijn geklaag net moest horen, soms denk ik nogal negatief." zei Riona terwijl ze aan de pokéballs die aan een touwtje aan haar tas hingen friemelde.

Chie lachtte.
"Ik praat altijd makkelijk," bekende ze, "ik heb een leven gehad waarin alles gemakkelijk was. Maar ja. Ik ben ook 'het huis uit geschopt'. Niet omdat ik op avontuur moest, maar omdat ze me vervelend vonden." Ze rolde met haar ogen. "Tja. Kan ik het helpen dat ik puber ben."
Ze keek naar de Raltz, Priscilla, die zacht tegen Miharu aantikte. Priscilla leek niet helemaal op haar gemak, maar Chie wist dat ze zich geen zorgen hoefde te maken. De Vulpix zou haar zo weer gerust kunnen stellen.
Deze Vulpix keek wat dwaasjes op. "O, haai," mompelde ze, "ik ben Miharu."
Chie keek Riona schuin aan. "Je moet Badges verdienen? Ben je ook hier voor je eerste Badge?"

"Hm?" Riona keek Chie aan. "Tsja, ouders zijn vreemd. En nee, eigenlijk niet om nu al een badge te verdienen, ik moet eerst nog trainen. Ik ben hier geboren en opgevoed, mijn huis staat hier vlakbij. ...Nouja, het was mijn huis."
Ze lachte even. Het maakte haar niet erg veel uit of ze bij haar moeder thuis zat of niet. "En jij? Wil jij badges gaan verdienen, of..?"
"Uhm.. F-Fijn je te ontmoeten, Miharu... M-Maakte ik je wakker?" vroeg Priscilla een beetje bang.
Wat als Miharu boos op haar werd omdat ze haar wakker maakte? Zou ze aangevallen worden? Nee, zo moest ze niet denken. Miharu leek best aardig.

Miharu schudde haar hoofd naar Priscilla. "Nee joh," zei ze gauw tegen de verlegen Ralts, "nog net niet. Ik ben wat moe, maar ik slaap niet en heb daar ook nog helemaal geen zin in."
"O, je woont hier in de beurt?" vroeg Chie terwijl ze naar Riona terugkeek. Ze vertikte het op de term 'woonde' te gebruiken, ervan overtuigd dat hoewel je reist, je nog steeds op dezelfde plek woont. Als je op vakantie ging, dan gebruik je toch ook niet de term 'mijn huis' op je tent?
"Ik woon verder buiten de stad, op het platteland, voorbij het bos." Chie ging er niet bijzeggen dat er een flink landgoed bij zat. "Ik moest eerst door het bos heen om hier te komen. En bwááh! Ik ben moe."

"O-Oh, waarom niet? Als je moe bent moet je toch slapen..?" zei Priscilla, opgelucht omdat Miharu niet boos was. "I-Ik bedoel, dat is toch normaal..?"
"Voorbij het bos? Daar ben ik nog nooit geweest, het bos is zo groot... Ik verdwaal snel. En ik ben ook best moe, het word al best laat." Zei Riona. Ze was best jaloers, ze had gehoord dat huizen op het platteland best groot waren. Nee, daar kon het kleine appartementje waar ze in had gewoond niet aan tippen. "Hoe heb je in hemelsnaam de weg door het bos kunnen vinden? Ik heb gehoord dat de paden kriskras door elkaar liepen."

"Puur geluk," antwoorde Chie op Riona's laatste vraag. Ze voelde haar benen eindelijk ontspannen. "O, en ik had natuurlijk een plattegrond. En om er ook nog eens bij te vertellen: ik ben al drie dagen onderweg. Anderhalve dag in het bos." Ze rilde. "Ik moest verdorie mijn eerste nacht in het bos doorbrengen! Daar was ik niet echt blij mee."
Ze keek Riona opnieuw aan. "En ja, het wordt inderdaad al wat laat. Misschien dat we ergens kunnen overnachten?"
Miharu schudde haar hoofd. "Niet als je daar nog geen zin in hebt. Daarbij weet ik dat mijn trainster ook zo gaat slapen. Ik slaap liever vlak tegen haar aan, tegelijk. Anders ben ik morgen eerder wakker dan haar en dat vind ik niet cool."

Random join van een zin/bericht 8DDD, van Riona mag het D:<*


Sylea liep tussen alle mensen rond, en had haar pokemons in de pokebals.
Ze liep voorbij hun en luisterde ongezien naar wat hun zeiden.
Ze bekeek de pokemons en liep kalm verder.
Ergers herkende ze de meisje met roze haar, en ze zagen er alle 2 vriendelijk uit.
''Ik hoop dat ik ze nog eens tegenkom'' zei ze zachtjes terwijl ze wegliep.





MUAHAHA 5 ZINNEN. oke, waarom ik deed: weet ik niet.*

"Whoa, echt? Ugh, een nacht in een donker bos, dat lijkt me echt niks..." Riona rilde bij de gedachte. "Mmmm... Ik heb gehoord dat er in t Pokécenter altijd wel logeerbedden zijn... Misschien kunnen we daar heen?" Ze vertikte het om Chie mee te nemen naar haar appartement, ze schaamde zich kapot voor die plek. Zo klein en een bende... Nee, dan liever naar het Pokécenter.
"Ah, z-zo heb ik er nog nooit over gedacht! W-Wat als Riona me niet cool vind omdat ik soms eerder wakker ben?" Vroeg Prisciilla bezorgd. "I-Ik wil wel cool zijn, anders vind Riona me straks niet leuk meer!"
Riona zag het roodharige meisje nog net tussen de massa verdwijnen. "Chie, ken jij iemand met rood haar?"

Miharu grinnikte. "Ik denk vast dat ze er niet mee zit, hoor. En je bent heel cool. De coolste Ralts die ik tot nu toe tegengekomen ben." Ze ging er maar niet bijzeggen dat ze de eerste Ralts was die ze tegengekomen was. Miharu had niet het idee dat dat zou gaan helpen.
"Pokécenter?" herhaalde Chie het ietwat verdwaasd, "dat lijkt me eigenlijk een strak plan. Moeten we doen." Ze dacht even na. "Ik heb alleen geen flauw idee waar dat ongeveer hier zit. Maar... jij weet dat vast wel, toch?"
Ze volgde Riona's blik toen ze vroeg of ze een roodharig meisje kende, maar kon zelf dat meisje niet meer terugvinden. "Ehm, nee, dacht ik..." mompelde ze zachtjes, "dacht ik hé. Dacht ik..."

*krijg nou! ik zie dat je binnenkort jarig bent! Klopt dat?*

"Echt? B-Bedankt!" zei Priscilla blij. Ze had het gevoel dat Miharu echt een heel aardig iemand was. "Jij bent ook heel erg cool!"
"Oh, dat is makkelijk, het is hier rechtdoor en de tweede afslag naar rechts. Ik wijs de weg wel. En dat is jammer, ik zag net een rooharig meisje dat even stopte, naar ons keek en weer doorliep. Ik dacht dat het misschien een van je vrienden kon zijn." Riona stond op, keek of ze alles bij zich had en pakte Priscilla op. "Zullen we gaan?"
"Oh! Riona zei net dat we met z'n vieren ergens gaan overnachten!" zei Priscilla blij toen ze werd opgepakt. Meteen klom ze op het hoofd van haar trainer om een beter uitzicht te hebben, niet wetend dat ze haar trainer's haar door de war maakte.

* Jullie je zin e_e'' nog een reactie dan TS

Sylea stond met der rug tegen de muur, der pokebals schoon te maken.
Ze verveelde zich bestwel erg, en keek rond. ze keek omhoog naar de zon, met een kleine glimlach. ''Het is een mooie dag'' merkte ze op. Ze dacht dan na over de 2 meisjes die ze zag. De roze meisje herkende ze, van de battle! Maar die anderen... Ze zag er wel aardig uit. Ze opende der tas en pakte een flesje water eruit. ze draaide de dop open, en dronk uit de fles. Wanneer ze klaar was met drinken draaide ze dop er terug op en deed ze de fles terug in.

Chie grijnsde. "Cool. Laten we daar heen gaan dan." In haar ooghoeken zag ze een roodharig meisje en ze tikte Riona even gauw aan. "Bedoelde je haar?" Ze kneep haar wenkbrauwen samen. "Volgens mij herken ik haar wel..."
Miharu keek Priscilla vrolijk aan. "Vind je? Vind je me ook cool?" Toen ze de armen van haar trainster om haar voelde, merkte ze dat de Ralts gelijk had. "Volgens mij gaan we inderdaad."

*sorry, inspiloosheid D:*

*Inspiloosheid is inspiloos.*

"Huh? Echt?" Riona draaide zich om en keek ook naar het roodharige meisje. "Ja, haar bedoelde ik. Ken je haar?" Ze stopte even en bekeek het onbekende meisje, haast alsof ze probeerde te weten te komen wie ze was alleen door te staren. "Nouja, ik denk niet dat we zomaar naar haar toe moeten gaan, het word al best laat en ik wil haar niet lastig vallen." zuchtte ze. Ze wilde eigenlijk wel naar het meisje toe, maar ze was bang dat ze haar alleen lastig zou vallen.
"Yep! Je bent echt heel cool en aardig en-- Aaaah, ik maak Riona's haar weer door de war!" zei Priscilla half lachend. Ze was zo blij dat iemand haar aardig vond!

*Ik ben ook inspiloos, lol xD*

Chie wierp een snelle blik over het meisje. "Wel, ze heeft Pokémon bij haar. Denk je niet dat ze een trainer is?" ze dacht even kort na, "als dat zo is, dan zien we haar vast ooit wel eens terug. Denk je niet?"
Ze stond op van het bankje. "Laten we maar gewoon gaan, voordat we als een stelletje daklozen indoezelen op dit bankje. En morgen ziek wakker worden. Kunnen we niet hebben, hmm?"
Chie krioelde door de warme vacht van haar Vulpix, die lachend naar de Ralts keek. "Haha!" klonk Miharu, "ik vind je ook heel aardig. En grappig. En dat is leuk."

Sylea keek dan weer naar hun. Ze besefte dat ze over haar zaten te praten, maar doet er niks mee. ze had nogsteeds een glimlach op haar gezicht. Tevrede keek ze weg, naar een gebouw. Wetende dat ze nog geen huis of gebied had om te slapen. ze zucht zachtjes.
Ze gooide een pokebal in de lucht, en ving die weer, puur uit verveling herhaalde ze het nog een paar keer.

Lol ik ben pas inspiloos D:<*

"Ik denk het wel. En laten we maar gaan, want we kunnen niet hebben dat we worrden aangezien als daklozen! Het Pokécenter is niet ver, dus we zijn er snel." Riona stond op en liep alvast langzaam vooruit. "Wacht even..." Ze stopte en keek nog eens naar het roodharige meisje. "Hey, Chie, misschien moeten we haar de weg wijzen naar het Pokécenter? Ze ziet er uit alsof ze verdwaald is.."
"Echt? Wauw! Bedankt, je bent echt zo aardig!" Zei Priscilla lachend, terwijl ze probeerde Riona's paardestaart los te maken.

INSPILOOSHEID. HET IS OVERAL.*

"Hm..." Chie keek het meisje even aan, "eigenlijk... is dat nog niet eens een raar idee van jou. Ik denk dat we dat eens moeten doen. Misschien kunnen we haar daarmee helpen."
Miharu zwiepte enthousiast met haar staart en keek naar Priscilla. "Héhé, denk je dat onze baasjes wat Pokéblokken hebben? Ik heb honger."

*inspiloosheid: het is vast een ziekte. Anders zaten we er niet met z'n drieën mee opgescheept*

OH MIJN GOD STRAKS VERSPREID HET ZICH.*

"... G-Ga jij maar op haar af! Ik ben nkiet goed in gesprekken beginnen... En ik denk dat onze pokémon honger hebben-- Auw! Oh god, Cilla *snelle manier om Priscilla te zeggen* trekt aan mn haar..." Riona haalde Priscilla van haar hoofd af en viste 2 bakjes en een zak pokévoer uit haar tas.
"Ah! Eten!" zei Priscilla meteen toen ze de zak met pokévoer zag.

Moet zo naar bed ;~;*

Ze ging moe op de grond zitten en staarde voor zich uit. Alweer een avond zonder een rust plek. Maar zo was het altijd dus het maakt der niet veel uit. ze voelde zich bekeken door hun, dus keek ze terug naar hun. ze werd verlegen wanneer ze echt wist dat ze naar haar staarden, hoe groot ze ook wou zijn. ze blijft 9, dus klein. ze keek weer vlug voor der uit. met nog rode wangen - door het verlegen zijn dus - en wat duffe ogen.

*Het is een ziekte ja*

*OMG WAAR IS HET ANTI-INSPILOOSHEID VACCIN D: We moeten ons ontsmetten. Uitzieken. Dit is niet goed.*

"Ik?" Chie keek het meisje wat vertwijfeld aan, die compleet in de stress schoot, "het was jouw idee. Kom op joh, ze eet je niet op. Ze is, wat, negen? Tien?" Ze lachte vrolijk. "Het is al goed. Ik probeer wel een gesprek met haar aan te knopen."
Miharu reageerde vrolijk toen ze de Pokéblokken tevoorschijn zag komen en dook samen met Priscilla erop af. "Ze noemde je Cilla. Is dat een koosnaampje of zo?"
Chie keek naar het roodharige meisje verderop, die zich dapper groot probeerde te houden. Toen bracht Chie haar hand naar haar mond en legde twee van haar vingers tegen haar lippen.
"Pfiiiiieeuwt!" floot Chie om haar aandacht te trekken, "hey, jij daar!" Ze zwaaide vrolijk naar het kleine meisje. "Ga je met ons mee naar het Pokécenter? Daar zijn logeerbedden!"

*Schaaaatjes, mij wil joinen, Sylea en Akane zijn reis-buddies, maar Syela/Lily was mij dus vergeten, ze is nu naar bed, maar ik kan nog wel even doorposten.*

-------

Akane kwam aanlopen vanuit de massa, ze ging voor Sylea staan, glimlachend, daarna ging ze naast haar zitten. Toen ze Chie hoorde, keek ze even op. "Bun, bun buneary.." zei Buneary, en wees naar de meisjes, om te laten horen dat ze hun eerder had gezien. Akane keek naar de meisjes en toen naar de Buneary op haar schouder. "Ohja, wij zagen hun in het Bos, niet?" Akane glimlachte naar haar Buneary. Buneary knikte een paar keer, toen ging ze in de schoot van Akane zitten.

Sylea schrok kort wanneer ze Akane zag, maar daarna werd ze weer kalm. Ze hoorde opeens Chie fluiten, en keek terug naar haar. ze verstond haar niet goed.
''Zullen we maar naar der toe gaan?'' zei ze zachtjes tegen Akane. ondertussen dacht ze na, over de battle die ze zag. was ze maar zo goed.
Zonder dat Akane een antwoord gaf, trok ze haar mee naar Chie toe, en keek omhoog naar hun met een verlegen glimlach.
''Is er iets?'' zei ze zachtjes.





[BEN IK WEER 8DDDDD]

"Mhm, yep" zei Priscilla terwijl ze op haar pokéblocks kauwde. "Zo noemt ze me soms. Heb jij er ook een? Een koosnaampje, bedoel ik."
"Eep, waarom riep je ze nou?! S-Straks worden ze boos en blijkt dat ze helemaal geen hulp nodig hebben!" zei Riona gestrest terwijl ze zich achter Chie verborg. *Riona is klein xD*
Priscilla keek even naar de vreemde pokémon en tikte Miharu aan. "Wie zijn dat? Misschien hebben ze ook honger." zei ze terwijl ze naar de andere pokémon wees.

*ben weer terug, ben al een half uur wakker!!!!!!!!!! (Ik slaap te veel ohgod)*