Riona liep door het bijna verlaten Pokécenter. "Eens zien... Volgens de zuster kon ik in kamer 6D overnachten..." ze liep verder. Nergens was een kamer 6D te bekennen. "Uhm... 4A, 17C, 9B... Wat raar genummerd hier... Cilla, zoek eens mee? Ik kan de kamer niet vinden."

<Inderdaad raar genummerd...> dacht Priscilla bij haarzelf. "Oh! Daar!" zei ze en duwde haar trainster in de richting van een kamer met het bordje 6D.

De kamer was simpel. Witte muren en een bed. Niets meer. Riona kleedde zich uit *FANSERVICE IN MY HEAD* en ging liggen. "Wow, zo zacht..." zei ze terwijl Priscilla naast haar kwam liggen.

*WAAAAAAH ik heb dingen gemist. Dammit. =3=*
*oe. ik ga evil zijn. FANSERVICE MEER AHEAD IN YOUR HEAD XD*

Chie gooide haar tas op het bed die in de witte kamer stond. Ze was de eerste beste lege kamer in gekomen die ze zag. Ze had geen flauw idee welk cijfer de kamer had, maar dat boeide toch niet.
Ze was Riona kwijt geraakt. Chie wist dat ze niet eens binnen was gekomen. Ze moest nog iets doen? Ergens had Chie de neiging gehad haar te volgen, maar de slaap had haar overmeestert en ze moest zich er maar aan overgeven.
Miharu hupste heen en weer. "Pix!" riep ze.
"Waar haal je in hemelsnaam die energie vandaan, Miharu?" vroeg Chie haar Vulpix. Ze trok gauw haar kleren uit en viel neer op bed, schoof haar tas eraf zonder ook nog maar te kijken waar het terecht kwam, en trok de dekens op.
"Miharu? Hier," de Vulpix sprong bij haar op bed en kroop naast haar onder de dekens.

Chie doezelde. Ze lag met haar gezicht naar de muur, en Miharu lag opgekruld tussen haar armen. Het warme wezentje ademde zachtjes. Ze sliepen beide bijna.
Maar toen voelde Chie iets tegen haar rug, en was ze klaarwakker.
"Wow, zo zacht..." hoorde Chie iets zeggen. Chie's ogen vergroten. Krijg nou! Er was iemand bij haar komen liggen! Ze probeerde de stem te plaatsen, en toen ze wist wie het was, verscheen er een gemene glimlach op haar gezicht.
"Ik neem aan dat je het over het bed hebt en niet over mij?" grapte ze hardop.