1 A mysterious helper?! Lucas' first bonds! vr jul 29, 2011 5:12 am
Gast
Een jongen met lang, zwart haar en een zonnebril waardoor je zijn ogen niet zag liep over de straten van Lume town, zijn oren vingen zo af en toe geruchten over de helper die vaak op Mt. Loca verscheen en daar reizigers die te moe waren om verder te gaan hielp. Wat die mensen allemaal wel niet rond zijn bestaan hadden bedacht, dat hij een geest was die daar rond zwierf? Een vampier was omdat hij knalrode ogen had? Wat maakten die mensen zichzelf wijs?! Ach, voor de jongen was het wel amusant om zo veel geruchten over zichzelf te horen. Hij kocht ind e winkels wat hij nodig had en liep in een slepend tempo de stad uit, toen hij echter eenmaal de stad uit was, werden zijn stappen sneller, groter, hij ging bijna sneller dan mogelijk was voor een mens. Hij genoot van de wind door zijn haren, van de planten en struiken die hij om zich heen zag flitsen en van het idee om eventjes helemaal alleen te zijn. Lucas Kowai'me, dat was zijn naam, een naam die veel goede, maar ook veel slechte gedachten met zich mee droeg. Niet veel mensen die hem hadden gezien hadden ooit het genoegen gekregen om zijn naam te weten te komen, hij had geen behoefte aan vriendschap of zelfs maar aan gezelschap. De groene omgeving om hem heen maakte plaats voor een rotsachtige kleur, wat hem lichtjes deed glimlachen. Hij was bijna thuis. Zijn grote teen stond iets verder vna zijn andere tenen af dan bij normale mensen, maar dat groeide nou eenmaal vanzelf zo als je al zo lang in de bergen had gewoont, hierdoor kon hij zelfs in zijn mensen vorm erg snel klimmen. En dat deed hij dan ook, zo snel mogelijk van steen tot steen springen, tot hij zich eindelijk in de gleuf in de berg liet vallen, de plek die hij 'thuis' noemde.
"Ik ben thuis!" riep hij luid, waarbij hij zijn zonnebril afdeed en deze in zijn zak schoof. Vrolijk gekef was verderop in de grot te horen "Kom maar." zie hij bemoedigend, hijs tak zijn hand uit "Jullie 'broer' heeft voer voor jullie mee genomen..." zodra de kleine beestjes de geur van de jongen en van het voer opgesnoven hadden sprongen de poochyena's het licht in, waarna ze vorlijk bij de jongen opsprongen "Hier is het..." hij gooide de inhoud van de zak pokévoer op de grond "Eerlijk verdelen." toend e beestjes begonnen te stoeien om het voer besloot Lucas hun 'hol' weer te verlaten en bgon hij verder naar boven te klimmen. Waar hij uitiendleijk op een plat stuk ging zitten en zuchtend over de vlakten verderop uitkeek "Terraice en Torio..." fluisterde hij wat zuchtend in de lucht "Hoe zou het hun nu vergaan..?" een vraag die hij zich de laatste tijd vaak had gezteld. Zijn gedahctengan werd gebroken door een schreeuw om hulp die niet ver van hem vandaan.
* Het is de bedoeling dat de eerste die hier op reageerd degene is waar de schreeuw van afkomstig is. ;) *
"Ik ben thuis!" riep hij luid, waarbij hij zijn zonnebril afdeed en deze in zijn zak schoof. Vrolijk gekef was verderop in de grot te horen "Kom maar." zie hij bemoedigend, hijs tak zijn hand uit "Jullie 'broer' heeft voer voor jullie mee genomen..." zodra de kleine beestjes de geur van de jongen en van het voer opgesnoven hadden sprongen de poochyena's het licht in, waarna ze vorlijk bij de jongen opsprongen "Hier is het..." hij gooide de inhoud van de zak pokévoer op de grond "Eerlijk verdelen." toend e beestjes begonnen te stoeien om het voer besloot Lucas hun 'hol' weer te verlaten en bgon hij verder naar boven te klimmen. Waar hij uitiendleijk op een plat stuk ging zitten en zuchtend over de vlakten verderop uitkeek "Terraice en Torio..." fluisterde hij wat zuchtend in de lucht "Hoe zou het hun nu vergaan..?" een vraag die hij zich de laatste tijd vaak had gezteld. Zijn gedahctengan werd gebroken door een schreeuw om hulp die niet ver van hem vandaan.
* Het is de bedoeling dat de eerste die hier op reageerd degene is waar de schreeuw van afkomstig is. ;) *