*sorry voor eventuele spamheid en offtopic, maar ik doe het nu toch*
STOOOOOOP D: Ablief D: Stooo T^T
Ik vind het geweldig dat jullie zoveel intresse tonen, maar zo kunnen Blade en ik geen gevecht houden. Dus wacht nu effe toch Blade en ik weer gepost hebben, cool? Zullen we het anders allemaal omstebeurt doen?

- Blade
- Chie
- Tekina
- Akane
- Sylea

En weer van vooraf aan? Is dat een deal? Ablief. D: Ablief D':

Dus nu ga ik posten en ik vervang zo deze tekst met mijn deal. Maar ik reserveer mijn plek vast nu effe. D:

In dit geval keur ik jouw spam goed, we doen het gewoon op deze manier, dus als je hierna je post post dan is het goed. =)

*ja OMG Mats. Door jouw aanpassing ben ik mijn stuk post kwijt. TwT
Ik wou 'm bij die post erbij voegen, maar nu is-ie dus weg. Hoe krijg je het voor elkaar? Dx
Maar toch dankjewel <3*
------------------------------------------------

Chie bevochtigde haar lippen ongeduldig met het puntje van haar tong. Het gevecht verliep naar haar smaak veel te stroef. Ze moest er alles voor uit de kast halen wilden ze een goed punt zetten bij dit gevecht, maar haar creativiteit had haar even in de steek gelaten.
Ze was niet alleen ongeduldig aan het worden, maar ze voelde zich ook nog eens nerveus. Ietwat... bekeken? Ze zou wel gek zijn geworden. Gewoon concentreren op het gevecht, Chie.
Blade zette een nieuwe stap, maar godzijdank zag Chie deze sneller aankomen. "Miharu, ontwijk!" Gelukkig had de Vulpix snel de hint begrepen en ze sprong letterlijk over de Totodile heen. Chie ging zich niet zomaar gewonnen geven. Miharu duidelijk ook niet.
Chie zuchtte opgelucht. Maar wat nu? Een Tackle op de Raging Totodile was geen goed idee. En een Ember veel te voorspelbaar. Chie dacht iets te zien bewegen in haar ooghoek. Leven? Ze schudde haar hoofd. Ze moest niet afgeleid worden.
Ineens had ze het. "Miharu, doe Quick Attack!"

'...' dacht blade. wat nu? hij zat in gedachten de moveset van Rain door te kijken... water gun zou te makkelijk te ontwijken zijn. tackle zou hij niet winnen en rage was nog niet goed genoeg ontwikkeld.
hij dacht trug aan wat Rain bij hem had geflikt en wist t. "Rain, maak je klaar!" riep hij, waarop zijn pokemon aan de rand van de vijfer ging staan afwachten.
Rain stond daar de vulpix te volgen, net als Blade, toen de vulpix nog geen halve meter voor hem verscheen riep Blade hard: "rain! nu!"
de pokemon begreep hem, en dook vlak voor de vulpix hem zou raken achterover de vijver in.

Tekina volgde alles met haar ogen, de trainer van de totodile was slim in het gebruiken van de omgeving en de vulpix kon niet goed genoeg ontwijken. Voor er nog iets kon gebeuren sprong Eve soepel het water in en hielt de totodile voor de zekerheid op een afstand. Tekina liep er achter aan, liet abra van haar rug af zakken en knielde bij het water "Kom maar hier." ze stak haar armen in het water "Het gevecht is afgelopen." sprak ze niet alleen richting de pokémon maar ook naar beide trainers en krulde voorzichtig haar armen om de doorweekte vulpix, Eve sprong het water uit en schudde zich uit, waardoor haar kleine haartjes hier en daar heenschoten, maar uiteindelijk toch weer perfect in model vielen. Ze liep richting het meisje, haar pokémon volgden haar te voet en ze stak voorzichtig de vulpix uit naar haar trainer. "Dat gevecht was nog best goed, voor beginners." ze meende het, dus het was compleet niet neerbuigend bedoeld, al zou dat wel zo over kunnen komen.

Vanaf nu mag iedereen weer gewoon posten

Akane sprong naar beneden uit de boom, buneary sprong achter haar aan en knalde neer op de rug van Akane. "Gaat het, Buneary? Je moet wel oppassen.." mompelde Akane.
Akane liep rustig naar de trainers toe en het meisje dat de Vulpix hielp. "Erg goed gevecht. Erg creatief gebruik van de omgeving en technieken. Allebij erg goed gedaan." glimlachte Akane, tertijl Buneary op haar schouder sprong. Buneary knikte instemmend bij wat Akane zij. "Bun Bun~!" riep Buneary terwijl ze knikte. Akane aaide over de bol van Buneary, die tevreden toekeek. "Het was ook erg vermakelijk en charmant. Toch, Buneary?" Buneary knikte alweer.

[Ik geloof dat ik nog niks heb gepost want ik zie niks.. zowel: SORRY]

Sylea klapte toen de battle was afgelopen
Haar pokemons hadden grote ogen van opwinding.
Al snel verveelde Sylea zich en liep ze weg
Haar pokemons volgde haar.
Ze hadden grote ogen van de battle. Maar Sylea dacht er niet meer aan.
Ze liepen langs Akane.
Sylea keek der kort aan en liep weer door.
Ze verdwenen uiteindelijk uiteindelijk.

Akane keek het meisje recht in haar ogen aan toen zij ook naar haar keek. Akane begreep niet precies waarom het meisje haar aankijk, noch waarom ze meteen wegging. Ze probeerde het te snappen. "Euhm." zei Akane. "Ik ga maar eens verder. Misschien kom ik jullie weer eens tegen. Dag." Zei Akane toen ze wegliep, in de richting die het meisje ook was opgelopen. Buneary stond vrolijk naar de trainers te zwaaien toen ze wegliep. "Bun bun, Bun~!" riep Buneary vrolijk.

*ja ik weet gdvdmm D: ik probeer telkens te posten maar iemand anders is me telkens weer voor. Sakkerju DX*

Chie nam voorzichtig Miharu van het meisje die tegenover haar stond aan. Dus toch. Het gevecht was écht bekeken. Het stelde haar in ieder geval gerust: ze was niet écht gek. Niet psygisch gestoord, tenminste.
Ze drukte de doorweekte Vulpix dicht tegen haar aan. "Goed gedaan hoor," fluisterde ze zacht in diens oor, en ze hoorde Miharu zachtjes terugpiepen.
Chie keek weer op naar het meisje die zo plots tevoorschijn was gekomen. Ze moest ongeveer net zo oud als haar zijn. Toch had ze iets... een bepaalde uitstraling die Chie nog niet goed kon plaatsen.
"Ehm, dank je?" zei ze vertwijfeld op de woorden van het meisje. Het klonk wat slapjes. Ze drukte Miharu wat steviger tegen haar aan en wierp een vertwijfelde blik op Blade, niet goed wetend wat te doen. Toen ook nog een ander meisje verscheen, samen met een Buneary die hun maar complimentjes bleef geven, en er verderop ook nog geklapt werd door een derde persoon, raakte Chie de kluts geheel kwijt.
Drie mensen. Drie mensen hadden er staan kijken. De nervositeit drukte de keel bij Chie dicht. Dit had ze helemaal niet doorgehad.
"Wel, nogmaals dank je," mompelde Chie er iets zachter achteraan, deze keer naar de andere twee. Ze drukte Miharu nog iets dichter tegen haar aan. Ze keek toe hoe de andere twee meisjes snel weer weggingen, en ze vroeg zich af waarom ze zo'n haast hadden, maar ach. Ze ging er haarzelf niet druk over maken.

blade keek gewoon rustig naar het meisje dat de vulpix uit het water had gehaald. ergens kwam ze hem bekend voor, maar dat zou wel verbeelding zijn.
Toen Rain uit het water klom begon hij te lachen. "heel goed joh!" riep hij zijn pokemon toe, "is al dat spelen toch nog ergens goed voor geweest!"
Hij tilde Rain op, terwijl deze zachjes op een voor met typerende manier bechon te grinniken.
hierna keek hij eerst de twee meisjes na, en daarna in richting van de derde. hij voelde zich ongemakkelijk, vooral omdat hij de enigste jongen was hier. ineens kwam er een geluid uit zijn tas waarna hij deze openritste en een telefoon eruithaalde. hij liep een paar passen van de andere 2 af om te telefoneren, niet wetend dat Rain naar de twee meisjes toeliep, op zoek naar meer voedsel en complimentjes.

"Het is niet meer dan nromaal om een pokémon in nood te redden." wuifde ze haar bedankje weg, ze hielt er niet van om bedankt te worden voor dingen die voor haar vanzelfsprekend waren. Haar blik gingen naar de andere meisjes die tevoorschijn kwamen, ze werd altijd nerveus van te veel mensen om zich heen. Gelukkig verdwenen de meisjes al snel weer en was ze iets ontspannener. Haar abra trok even aan haar broekspijp, dus knielde Tekina even zodat deze er op kon klimmen en ging toen de abra goed zat weer staan. Eve sprong nu ook op haar schouder, maar Tekina leek er niet erg veel problemen mee te hebben. "Jullie zijn beide erg goed." zijn blik ging nu naar Blade "Vooral erg slim hoe je de omgeving gebruikte, dat kan goed vanpas komen bij bepaalde gyms." vooral de 8e, want daar waren alle element soorten in de gym aanwezig, niet dat ze dat ook echt zou vertellen. "Ik weet niet of je open staat voor tips?" probeerde ze toch maar, als één van hen ja zou zeggen zou ze alles wat haar opgevallen was tertellen, maar als één van hen er geen behoefte aan had zou ze haar mond gewoon houden. Ze voelde opeens de neus van een pokémon in haar knieholte en draaide zich om "Hé en wie ben jij dan wel?" ze klopte de Totodile voorzichtig op zijn hoofd "Jij bent een erg goede vechter voor jouw level. Als je niet al een trianer had dan had ik je misschien zelfs wel gevangen." complimenteerde ze de pokémon, daarna ging haar blik weer even naar het meisje, zoekend naar een antwoord op haar vorige vraag.

"Tips?" Chie schudde haarzelf wakker, "o, ja, 'tuurlijk. Graag zelfs. Altijd." Ze was ietwat afwezig geraakt door de hoeveelheid gebeurtenissen om haar heen. Mensen die komen en gaan, een telefoon die ging en een meisje die haar Vulpix uit het water redde.
Ze keek met opgetrokken wenkbrauwen toe hoe het meisje, op haar gemakje tegenover haar stond, met zowel haar Abra op haar rug als haar Espeon op haar schouder. Ze gaf verder geen kick.
Voorzichtig aaide Chie de nog doorweekte Miharu en keek ze het meisje ietwat wezenloos aan. Toen scheurde ze, voor tijdelijk, haar blik even af en trok ze haar jack uit om de koude Vulpix erin te doen.

Tekina zelf keek even richting de bellende jongen, zo te zien was het een serieus gesprek, dus het kon nog wel even duren en ze richtte al snel haar blik weer op het meisje, die haar aanbod om tips gretig aannam. "Het is me niet ontgaan dat je bijna altijd dezelfde moves gebruikt." begon Tekina voorzichtig "Dit is natuurlijk niet erg, aangezien het nog maar een kleine pokémon is. Maar je zou wel af en toe moeten veranderen hoe ze staat en wanneer ze de aanval precies uitvoert." ging ze al iets ontspannener verder "Toen bijvoorbeeld die totodile recht op je vulpix afrende, had je haar beter kunnen laten staan, afwachten en als hij dichtbij genoeg was een ember afvuren. Daardoor had hij minstens wat afgeremd en had je dan altidj ngo kunnen ontwijken." ze dacht even na, wat zou ze deze jogne trainer ngo meer kunnen mee geven. "Laat haar anders ook eens kijken hoe anderen moves uitvoeren en improviseer." zei ze opeens, met een wat vrolijke glimlach, ze wist dat ze dit het beste kon voor doen dus gebaarde ze Eve dat deze van haar schouder af moest gaan, de espeon rekte zich op de grtond even uit "Eve, doe ironwheel." gebood ze, je zag Eve's staart lichtjes oplichten tot een ijzerstaart en haar daarna hard over de grond rollen in dezelfde vorm als een flareon een flamewheel zou doen. Eve draaide behendig een paar rondjes, rolde uiteindelijk weer uitelkaar en kwam met een gigantishce kracht weer op haar poten terecht. Daarna liep de espeon op haar dooie gemakje weer terug "In jouw geval." ging Tekina op een normale toon verder tegen het meisje "Zou je bijvoorbeeld je vulpix kunnen aanleren haar ember te doen met dezelfde bewiging als totodile zijn watergun doet, zo heb je een grotere kans dat haar ember op een snellere manier over gaat in een flamethrower." ze stopte maar even met praten omdat ze wist dat ze nu waarschijnlijk wat hard van stapel begon telopen.

Chie trok haar wenkbrauwen op na de hoeveelheid tekst die het meisje op haar had losgelaten. Toen het meisje even zweeg, liet Chie het even allemaal bezinken.
"Dat... klinkt helemaal nog niet eens zo gek," mompelde ze bijna onhoorbaar. Sterker nog, het klonk fantastisch. Dat laatste kreeg ze niet goed over haar lippen, want ze was nog wat verdwaasd over de informatie die ze net gekregen had. Wow. Hier had ze écht heel veel aan. Dit zou haar heel goed kunnen helpen als ze straks tegenover de eerste Gymleader stond.
Chie keek het meisje uiteindelijk enthousiast aan. "Dank je!" zei ze uiteindelijk, "dat helpt me echt." Ze drukte Miharu tegen haar aan en vroeg zacht fluisterend of ze het ook gehoord had.
Ze wierp nog een schuine blik naar het meisje. Ze had haar écht bruikbare tips gegeven. Ze moest vast hartstikke goed zijn, als ze dit allemaal in een oogopslag had gezien. En haar Pokémon leek ook niet mis. Chie merkte iets van bewondering in haar opkomen.
"Nog eens! Heel erg bedankt!" voegde Chie ertoe, bang dat het meisje het misschien nog niet helemaal begrepen had. Miharu piepte eens, alsof ze ook een dank je wou zeggen.

Tekina deed haar best om he tmeisje haar blik te pijlen, maar dat was best lastig. Vooral omdat het een hele tijd bij het meisje deed om tot haar door te dringen 'Dat... klinkt helemaal nog niet eens zo gek' dat deed Tekina lichtjes grinniken, maar je merkte wel aan haar dat het niet als uitlachen bedoelt was. 'Dank je! Dat helpt me echt.' ergens maakte dat haar heel erg blij, dat zag je ook wel aan de lcihte grijns op haar gezicht, maar ergens wist ze ook nooit hoe ze met bedankjes om moest gaan. Toch zei ze maar gewoon wat ze altijd zei: "Graag gedaan!" ze meende dit ook, helpen was iets wat ze erg graag deed. Ze begon wat door haar knieën te zakken "Abra, je word zwaar." de abra liet zich wat mokkend van zijn trainers rug af zakken en dreutelde daarna gewoon wat rond, Eve hielt hem strak in de gaten. "Welke kant gaan jullie op, naar de 1e gym?" vroeg ze maar gewoon, ze zei he tin 'wij' vorm omdat ze verwahctte dat de jongen wle met het meisje mee zou reizen of het nou tijdelijk of permanent was. "Als jullie daar heen gaan dan loop ik zo wel een eindje mee." het klonk meer als een vraag dan een voorstel "Ik moest Simon nog even wat vragen." dit was ook echt zo, die Simon zou nog een medicijn voor haar abra regelen, dat rondlopen emt ide pokémon op haar rug de hele tijd begon haar af en toe wat te zwaar te worden. "Maar ik moet eerst wel nog even..." ze liet zich gewoon in kleer makerzit vallen en Eve kon haar nog net met psychisch zacht neer laten komen "Rusten."

Chie zag de lichte glimlach op het gezicht van het meisje vormen, en kleurde wat, al wist ze niet waarom. Toen het meisje verder ging met praten keek Chie haar strak aan.
"Ja," zei ze uiteindelijk, en ze wierp een schuine blik op Blade die aan het telefoneren was gegaan, "we reizen er samen naartoe. Maar hij is nu druk, volgens mij."
Het meisje zakte vervolgens zo plots neer dat Chie ervan schrok. Zelfs leek het meisje er niet veel onder te lijden: haar Espeon kon haar nog net optijd opvangen. "Eh, ja, gezellig, natuurlijk kan je mee," voegde Chie er luttele seconden later aan toe. Ze schudde haar hoofd eventjes om haarzelf erbij te houden en zei toen: "we moeten toch nog even wachten op Blade, dus rusten kan geen kwaad."
Ze keek het meisje even aan, wachtte eventjes, weifelde, en ging toen ook op de grond zitten. Alleen zelf, niet zo plots als het meisje naast haar. Niet alleen omdat ze dat niet kon, maar ook omdat er vermoedelijk niemand was om haar zo op te vangen.
"Nu we hier toch zo zitten," begon Chie, "laat me mezelf voorstellen. Chiiko is de naam. Maar nu me maar gewoon Chie."