[Sorry, Riona gaat een scheldwoord zeggen hierin. Zie het alsjeblieft niet als de regels breken, ze zegt het tegen zichzelf D: ]

"Shit," zei Riona tegen haarzelf toen ze op het zachte gras ging liggen. Ze had deze heuvel vlakbij Lume Town een paar jaar geleden gevonden, en kwam daar soms om gewoon naar de hemel te staren, daarom had ze het zelf 'Starview Hill' genoemd. "Nu denkt die jongen -Volgensmij heette hij Blade- natuurlijk dat ik altijd zo ben. Ge-wel-dig gedaan, Riona. Geweldig." schold ze op haarzelf. Ze pakte een lijstje uit haar tas met daarop alle Pokémon die in Priscilla's egg group zaten. "Oh, nog beter. Bijna geen van deze Pokémon komen in deze buurt voor." Ze ging weer overeind zitten en knuffelde Priscilla. "Ik zag er waarschijnlijk uit als een humeurig rotkind daarnet..." zuchtte ze. Ze had het echt verpest. Geen kans dat Chie of Blade of wie dan ook nog met haar wou reizen.

Blade rende hard door de stad, langs een soort heuvel, richting de gym. hier trok hij hard aan de deur. opslot. nee toch, dat kon niet! hij begon tegen de deuren aan te rammen, net zolang tot er open werd gedaan. voor hem in de deur stond een dame van oudere leeftijd in een pyama. "weet u waar Simon is?" vroeg hij gehaast. "hij is een tijdje weg." antwoorde de vrouw. "ik weet niet wanneer hij terugkomt, misschien moet je het over een paar dagen weer proberen" en ze sloot de deur.
Kwaad draaide Blade zich om, liep trug en schopte hier en daar tegen een steentje aan. daarna ging hij een beetje sad op een bankje tegenover de heuvel (starview hill dus) waar hij net langs kwam zitten.

Riona zag Blade wel zitten, maar dacht er niet aan om naar hem toe te gaan. Hij dacht waarschijnlijk toch al dat ze een humeurig meisje was dat iedereen haatte.
"Cilla, laten we aan de andere kant van de heuvel gaan zitten." Ze ze tegen haar Ralts terwijl ze opstond.
Op die manier kon Blade haar ook niet zien en had ze een mooi uizicht over een klein deel van Medio Forest.

[Korte post, moet zo weg, ben misschien dadelijk weer terug.]

Chie liep met haar sandwich in haar mond rond te hupsen. Waar was ze? Waar was Riona? Ze moest sorry zeggen.
Chie voelde haarzelf schuldig. Ze had moeten kappen toen Riona dat vroeg. Ochtenden waren duidelijk gevoelig bij haar.
Chie keek wat angstig om haar heen, wat een koddig gezicht vormde samen met haar sandwich in haar mond.
Daar!
Chie remde af. Ze zag Riona wat beduust zitten, en wat staren richting het bos. Godsakkiekrakkiemikkie, Chie had het lekker voor elkaar. Ze sprintte op het meisje af, niet wetend dat het meisje juist die plek opgezocht had om niet gevonden te worden.
"Riona!" riep ze, "Riona! Het spijt me. Ik-ik wilde je niet boos maken. Ik zal het niet meer doen, beloofd. Niet boos zijn. Ik zal je niet meer plagen. Okée? En je mag van mij best Breeder of Coördinator worden. Ik-ik zal je niet meer dwingen om vanmiddag te gaan vechten, okée? Alsjeblieft?"

[[ik ben zo terug! ben effe weg]]

[Godsakkiekrakkemikkie? Mijn god, hoe spreek je dat uberhaupt uit zonder letters door elkaar te halen? Ben trouwens weer terug, moest van moeder met de hond lopen.]

Riona keek om. Geweldig, daar was Chie. Ze kon niet horen wat Chie zei en ze kon haar gezicht niet goed zien, maar het zou wel weer iets gemeens zijn. <Geweldig, wat komt die hier doen.> dacht ze.
"Ga weg!" riep ze naar het andere meisje. Ze had even geen zin om iemand anders te zien, en zeker niet degene die alles voor haar wilde bepalen. Ze stond op en liep naar de voet van de heuvel, waar haar tas lag. Ze pakte hem op en stond op het punt weg te lopen.

Toen Blade weer opkeek, zag hij het meisje wat zo pontificaal bij hem weggelopen was in het pokemoncenter. Hij stond snel op en liep naar dr toe. hij merkte het niet eens op dat Chie er ook was.
Toen hij eindelijk voor haar stond, stak hij zijn hand uit. "wij hebben elkaar nog niet ontmoet" zei hij met een geforceerde glimlach omdat hij nog baalde dat Simon uit de stad was. "Ik ben Blade, aangenaam!" hij keek nog naar haar, terwijl zijn glimlach stukje bij beetje natuurlijker werd.

Riona keek nog even naar Chie voordat ze Blade's hand schudde.
"Ik ben Riona. Sorry van daarstraks in het Pokécenter, ik was nogal geïrriteerd. Dat plus een ochtendhumeur is niet de beste combinatie ooit." Ze pakte Priscilla op en liet haar aan Blade zien.
"En dit is Priscilla, maar noem haar maar Cilla."

[Korte post is kort, ik ben niet goed met introducties.]

Riona schreef:[Godsakkiekrakkemikkie?]

*ik kan het. Bewijs nodig? :3

"M-maar, Riona," bracht Chie met moeite uit, en ze remde af. Echter, nog voordat ze meer kon zeggen, kwam Blade tussenbeide met de meest geweldige timing ooit.
Ietwat overdonderd keek Chie toe hoe de twee zich aan elkaar voorsteldde. Chie wist effe niet iets meer te doen, maar besloot er gewoon tussenbeide te komen. Blade moest maar even wachten.
"Riona!" zei ze vastberaden, "toe! Ik ben hier om mijn excuses aan te bieden. Alsjeblieft? Luister je naar me?"

Verderop de heuvel stond een tentje. Er hipte een kleine swablu uit met een oranje lintje aan haar linkervleugel. Een jongen van ongeveer zeventien volgde. "Hina, lekker geslapen?", vroeg hij zachtjes. De Swablu tsjirpte zachtjes en sprong op zijn schouder, haar zachte vleugel om zijn nek. "Ontbijt, Hina?", vroeg hij. Het vogeltje legde haar glanzende witte snavel op zijn wang. Het was gewoon lief om te zien, hoe vredig hij met zijn Pokémon omging. En toch miste hij iets. Bastian LaBlanc was weliswaar niet alleen, maar hij zal al een paar maanden met een leeg gevoel.

Riona keek naar Chie. "Echt waar..?" ze geloofde het niet echt. "Pffft, t zal wel. Je komt waarschijnlijk toch weer zeggen wat ik moet doen." ze liep weg. Zo makkelijk kwam Chie er niet vanaf, ze was nogsteeds boos. Plots zag ze in haar ooghoek iets bewegen. <Een Swablu? Nee, wacht, een oranje lintje.. Dat betekent waarschijnliujk dat hij of zij een trainer heeft.> dacht ze. Voorzichtig liep ze eropaf. "Uhm, hallo..." Ze ging zitten in het gras, op ongeveer twee meter van de Swablu vandaan. "Waar is je trainer?" vroeg ze verbaasd. Meestal bleven Pokémon vrij dicht bij hun trainers.

Hina tjsirpte zachtjes. "um.. H-hier is haar trainer..", zei Bas voorzichtig. Hina fladderde wat rustig op zijn schouder. "Wiep~", zei ze. Hij had een mandje vol bessen bij zich, keek van het meisje heen en weer, naar de mand, naar Hina en naar haar. Hij leek lichtjes te blozen. "Hallo.", zei hij zachtjes, nerveus draaiend met het mandje. Hina leek te merken dat hij nerveus was.

Chie zuchtte. Niet alleen geloofde Riona haar niet, nu liep ze nog weg van haar ook.
"O, kom op, Riona. Ik ben bloedserieus," riep ze naar haar. Ze probeerde het meisje op harde looppas bij te houden. Riona wilde duidelijk niets van haar weten. "Ik- ik zat fout. Ik had je niet zo moeten plagen. Of pesten. Wat het ook was, het was niet juist van me. Ik zat fout. Het spijt me echt. Toe nou."
Ze had niet echt het gevoel dat Riona naar haar luisterde. Vooral niet toen ze knielde bij een Swablu (een Swablu? Waar kwam die vandaan?) en ze er tegenaan begon te praten. Toen er ook nog een jongen tevoorschijn kwam, was ze waarschijnlijk al haar aandacht kwijt.
"Riona?" vroeg Chie wat beteutert.

Priscilla was achter haar trainster aan gerend en klom nu op haar hoofd. "Hoi!" zei ze opgewekt tegen de onbekende Swablu. "Ik ben Priscilla, noem me maar Cilla! Wie ben jij?"

"Uhm, hoi..." zei Riona, met een beetje een vreemde toon in haar stem. Ze probeerde vriendelijk te doen, maar dat was moeilijk als ze een paar seconden daarvoor nog boos was geweest. "Ik ben Riona, wie ben jij..?" vroeg ze zo aardig mogelijk.

Toen ze Chie hoorde, draaide ze zich om. "Wat is er, mevrouw ik-wil-altijd-alles-voor-iemand-bepalen-zonder-te-bedenken-wat-diegene-er-van-vind?" ze begreep heus wel dat het Chie speet, maar ze had nog tijd nodig om haar te vergeven.

"Oh ik b-ben Bast-" hij stopte toen het meisje zich omdraaide, ze had blijkbaar iets belangrijkers te doen dan met hem praten, maar ja waarom zou iemand met hem praten?

"Ah, mijn naam is Hina.", zei de Swablu vastberaden. "M'n baasje is een beetje verlegen, ik heb hem nog nooit in zo'n situatie gezien. Ik hoop dat ik hem een beetje kan kalmeren.", vertelde ze, terwijl ze haar snavel tegen zijn wang aanlegde.

Chie staarde het meisje ongemakkelijk aan. "Ik, je, wel, je hoeft van mij niet te vechten vanmiddag. Echt niet. En je mag van mij best Breeder worden, of, of Coördinator, of wat je ook wilt zijn," fluisterde ze bijna. Ze had de hint niet begrepen dat ze beter kon ophoepelen.
Ze keek weg van Riona. "Het, spijt me echt," fluisterde ze nu zo zachtjes dat ze waarschijnlijk niet eens verstaanbaar meer was. Sorry zeggen was nooit haar sterkste kant geweest. Ze kon beter mensen plagen en vrolijk doen, maar dit zat niet echt in haar mars.
Ze vond het eigenlijk vervelender voor de jongen die er nu ineens bij stond. Die wist megod niet natuurlijk wat hij met hun twee aanmoest.

Riona mompelde iets onverstaanbaars en keek terug naar de onbekende jongen. "Sorry dat je dat moest horen. Het is... Niet belangrijk voor je. Maar wat was je naam nou?" zei ze vriendelijk. Ze zou straks wel achter Chie aan gaan.

"Ah, Riona, mijn trainster, is ook best verlegen soms. Leuk je te ontmoeten, trouwens!" Zei Priscilla blij.

[Korte post is kort. moet zo naar bed.]

Chie staarde naar de grond. Riona wilde haar duidelijk nu niet zien. Ze zuchtte lichtjes, en besloot er zelf maar ook niet over door te gaan. Ten slotte wist die jongen straks niet wat hij ermee moest, en het was vervelend om hem in zo'n positie te zetten.
Zwijgend stond Chie er als versiersel bij. Weglopen stond vervelend. Praten kon ze niet. Ze speelde wat met haar schoenen in het gras.

[korte post is nog korter. sorry.]

"M-mijn naam is Bastian..", zei hij zachtjes. Het meisje met de roze haren, daar had hij medelijden mee. "H-het is wel goed denk ik..", zei hij. Zonder dat hij het zelf echt merkte zette hij een stapje achteruit. Het meisje met de roze haren leek haar aandacht meer nodig te hebben dan hijzelf. Maar Bastian zou nooit zo brutaal zijn om haar dat te vertellen.

"Bij jou ook leuk je te ontmoeten.", zei Hina tegen Priscilla terwijl ze Bas z'n hals zachtjes aaide met haar vleugel.

Chie staarde wat loom op. Ze kon hier niet blijven staan en niets doen, natuurlijk. Ze haalde diep adem en verzamelde moed om zich in het gesprek te mengen.
"Hey, Bastian," glimlachte ze zwak, "ehm, mijn naam is Chie."
Meer wist ze ook niet uit te brengen.

Miharu, de Vulpix, sprong een keer op en neer. Ze had al die tijd achter haar trainster gestaan en het gesprek gevolgd. Ze klakte met haar tong. Tss. Mensen zijn raar.
Haar oren schoten overeind toen ze de bekende Ralts zag. "Hey! Cilla!"

"H-hoi Chie..", zei hij blozend. Nu zij er iets van zei, leek het hem ook wel een goed idee. "I-ik weet niet precies wat er.. er aan de hand is, maar a-alsjeblieft.." hij viel even stil, leek te verdwalen in haar ogen, maar herstelde zich. "kunnen jullie h-het niet gewoon vergeten, w-wat er ook gebeurd is?" Hij beet op zijn lip, en wist nou net niet zeker of het wel een goed idee was om dat te vragen.

(sorry, ipod typt niet zo snel)

Riona zuchtte. Ze wist dat ze zich ongelofelijk aangesteld had die ochtend. "T is al goed..." zuchtte ze, wetend dat doorgaan met de ruzie toch geen nut had. "Ik heb me ook vreselijk aangesteld vanochtend." Ze draaide zich om, naar Bastian. "Sorry dat je ook een soort van meegesleurd werd in onze ruzie..." verontschuldigde ze zich.

"Ah! Hai Miharu!" zei Priscilla opgewekt. "Is het niet fijn dat het nu weer goed lijkt te zijn tussen Chie en Riona?" zei ze lachend. "Oh, en dat is Hina!" ze wees naar de Swablu op Bastian's schouder.

[Whoa whoa ik bn voor 12 uur wakker? DE WERELD GAAT ERAAN MENSEN.]

-ik snap je wii heeft t zelfde probleem. post btw allemaal wat minder, anders is reactie maken zo moeilijk-
terwijl beiden, chie en riona gewoon bij hem wegliepen en geobserdeerd werden door de jongen zuchte Blade. Hij was nog nooit zo snel onbelangrijk geworden. Zuchtend keek hij naar het drietal, waarna hij Rain zijn pokebal pakte en hem eruit liet.
Versuft kwam de totodile uit de witte lichtstraal, waarna hij met zijn hoofd schudde en zijn trainer vragend aankeek die hem op zijn beurt een pokeblock toestopte.
Ineens schoot zijn snuit omhoog. Hij rook andere pokemon. Toen Blade rustig ging, een beetje sad ging zitten en zei dat ie maar ff lol moest maken, rende Rain richting de andere groep, waar hij miharu het slechte nieuws over simon vertelde.

Miharu zwiepte met haar staarten. "Ach. Als ik ze van deze afstand bekijk, denk ik niet dat dit hun laatste ruzie-conversatie kan zijn," zei ze ietwat nerveus, maar ze keek Priscilla toch enthousiast aan. "Maar dat soort dingen schijnen een teken van hechting te zijn. Ik ken Chie. Als ze in staat is om haar excuses aan te bieden, voelt ze zich op haar gemak. En dat is goed, geloof ik."
Toen keek ze blij naar Hina. "Heyhey. Ik ben dus Miharu." Haar eigen aankondiging werd echter verbroken toen Rain op haar af kwam rennen.

Chie keek Riona met lichte knipperogen aan. "Goed?" vroeg ze ietwat belabberd. Ze wilde om een harde bevestiging vragen, maar bedacht zich dat Bastian er nog stond, en besloot het even te laten varen. Hoewel ze dat met moeite deed.
"Eh, ja, sorry," bood ze haar excuses aan bij Bastian, "ik geloof dat het nu een soort van goed is. Ehm," Chie trok haar wenkbrauwen bijeen en dacht na om een ander gespreksonderwerp te vinden, "dat is jouw Swablu? Ze is prachtig."

[goed goed. wat rustiger aan xd]

*MIJGAATJOINENPUNTUIT*

Akane liep door de stad heen, tot ze 4 mensen zagen, 2 jongens en 2 meiden, de meiden herkende ze, de jongen met de muts ook, maar de andere jongen waarom de meiden zich verdringde kende ze niet. Hierna keek ze naar Blade, die er wat sad bij zat. Buneary zat op haar schouder, en sprong in haar armen. Akane besloot om er heen te lopen, sinds ze niets te doen had. "Gaat het met je? Je ziet er wat sipjes uit." zei Akane, terwijl ze naar Blade glimlachte. Akane ging zitten naast Blade. Buneary bleef lekker zitten in de schoot van Akane.

"Riona denkt ook vaak niet na bij wat ze zegt, dus die kan anderen ook aardig kwetsen." zei Priscilla rustig. "En je hebt gelijk, ze hebben gewoon tijd nodig elkaar te leren kennen."

Riona besloot ook maar mee te gaan met het andere onderwerp. "Ja! Echt schattig!" ze liep voorzichtig vooruit en aaide Hina. "Waar heb je haar gevangen? Zijn er meer? Ik wil er ook een~!" Riona pakte een Pokéblock uit haar tas en voerde die aan Hina. Ze kon het niet helpen, als ze een schattige pokémon zag kon ze helemaal doorslaan.