*jullie hebben me gewoon gedumpt ergens, of niet? >.>
Heerlijk rustig aan gedaan, zie ik. xd*

*reactie op Blade*

Chie staarde de jongen wezenloos aan. "Pardon?" vroeg ze met opgetrokken wenkbrauwen, "de stad uit? Dat meen je niet, toch?" Chie wist in eerste instantie niet wat ze ervan moet denken. "Lekker is dat dan."
Miharu staarde Rain minstens zo emotieloos aan als haar trainster, hoewel beide figuren van binnen kolkten. Toch kon de Vulpix er de humor van in zien. "Ha, ik zie Blade eigenlijk al staan. Toegegeven, ik zie het Chie ook doen. Zo inhouden om het vrouwtje haar nek om te draaien."
Chie staarde naar Blade. Ze was tegelijkertijd teleurgesteld en opgelucht. Teleurgesteld, omdat ze de gym al had willen intrede, opgelucht omdat ze bang is er dat ze er nog niet helemaal klaar voor was. Ze fronste bedenkelijk haar wenkbrauwen.

Blade zuchte luid. "echt ge-wel-dig" zei hij sarcastisch. "ben ik helemaal klaar voor het gevecht, staat er zo'n oude heks in de deuropening." zijn woede was nogsteeds niet gekoeld.
Rain keeknog steeds, lichtelijk geirriteerd naar Miharu. "ik vind het gewoon onbeschoft!" gromde hij, terwijl hij een keer met zijn staart zwiepte.
Blade keek van Chie naar Rain en weer trug naar het meisje, hij zuchtte. "zeg, als je nog een keer wil trainen, zo voor het gevecht tegen Simon, moet je het maar zeggen. ik vind t best, zien we het als een soort van 'rematch'." hij glimlachte licht toen hij de woorden Rematch uitsprak, het klonk alsof hij het gevecht had gewonnen, in plaats van dat gebemoeizuchtige kind.

Chie liet Blade tieren, niet wetend wat ze kon zeggen. Zelf was ze ook niet erg positief erover. Ze had liever dit achter de rug gehad, en was liever trots geweest dat ze haar eerste badge had gehad.
Of in ieder geval een poging gewaagd had deze eerste badge te verdienen.
Toen het woord 'rematch' viel, keek Chie op recht in de ogen van Blade. "Hm?" klonk ze, terwijl ze hem loompjes aankeek, "rematch? Dat klinkt niet onaardig. Maar... maar ik wil eerst even goed trainen met Miharu. En misschien nog een Pokémon vangen, als dat mogelijk is." Ze klonk ietwat minder steviger in haar schoenen nu haar doel tijdelijk even niet bereikt kon worden. Ze had het helemaal uitgepland, en nu viel dit uit elkaar.

*aha? Bas vind Chie leuk? Wat schattig xd maar het is al goed. Ik vecht me er wel doorheen. (;*

lol bas, jij bent gewoon net als mij, een jongen die al die damn competitiespelletjes van jongens niet op prijs steld.-

Een beetje teleurgesteld keek Blade op.
"oh... jammer..." mompelde hij, duidelijk teleurgesteld. "ja, maar... een gevecht is de beste training!" probeerde hij nog, ookal zou ze waarschijnlijk toch niet willen.
Ondertussen duwde Rain iets tegen Miharu aan. "wat denk jij? oefengevechtje?" zei hij, waarna hij vervolgde. "lijkt me wel goed! Simon zal wel erg sterk zijn."

"Nou niet teleurgesteld zijn," zei Chie ietwat zacht en verontschuldigend, "ik ben gewoon wat... niet helemaal zeker, denk ik. Ik denk dat ik het bos in ga. Of zo. Ik moet Pokémon vinden."
Ze wierp een schuine blik naar Miharu, die met Rain aan het dollen was. De Vulpix was sterk, maar was ze sterk genoeg om twee Pokémon van een gymleader aan te kunnen? Chie was niet zo zeker meer van haarzelf dan dat ze eerder was. Nu het allemaal dichterbij leek te komen, stak paniek de kop bij haar op.
Miharu keek enthousiast op naar Rain. "Dat lijkt me kicken!" zei ze vrolijk, "ik zou dolgraag willen, maar daar moet Chie eigenlijk voor kiezen. Ik ga waar zij gaat en staat."

Blade keek dr aan, iets glimlachend. "dat is waarschijnlijk toch het beste." zei hij. "iedereen heeft namelijk zijn eigen werkwijze." hij hees zijn rugzak wat beter op zijn schouder en keek naar Rain.
Rain keek Miharu wat weifellend aan. "ja maar, als jij duidelijk laat zien dat jij wil, dan wil zij vast ook wel!

-lol net ff lekker 9 uur gewerkt!

---

** OMG negen uur? Ik moet morgen van tien uur tot vijf. Ugh. >.> **

Chie haalde wat loompjes haar schouders op. "Misschien... later?" wilde ze toch nog voor de zekerheid weten. Ze keek Blade niet echt recht aan. "Ik... ik denk dat ik nu ergens het bos in trek, of zo. Ik ga Pokémon zoeken. Ik weet niet wat jij ga doen..."
Miharu wierp een schuine blik naar Rain. "Ja. Ja, dat kan ik proberen. Nu alleen hopen dat ze me begrijpt..." De Vulpix liep enthousiast naar haar trainster toe, maar Chie keek de Pokémon niet aan. Miharu siste. "Help 'es effe, Rain."

-slecht idee miharu, brute rain is bruut!-

Rain liep rustig op Chie af, waarna hij langzaam zijn bek aflikte. hij grinnikte, en zette zacht zijn tanden in het vlees van chie, niet al te hard bijten waardoor t voelde als een soort gekriebel, waarvan hij hoopte dat t het juiste effect zou hebben.
Blade keek lachend naar Chie, onwetend over wat hij nu moest zeggen. hij aarselde even en begon toen met praten. "ach, je moet t ook helemaal zelf weten!" begon hij, terwijl hij zichzelf vrolijker voordeed dan hij was, in een poging haar niet te kwetsen. "ik bedoel, ik kan je moeilijk dwingen! maarja..." hij keek kort weg, waarna hij lachend van onderwerp wisselde. "wat voor pokemon wil je dan vangen?"

Chie staarde naar de Totodile die haar naderde, en schrok zich lam toen hij zijn tanden in haar onderbeen zette. Het deed geen zeer, maar de bek die zich sloot in haar broek was toch wat schrikwekkend.
Ze lachtte echter toen het begon te kietelen. Toen Blade weer begon te praten, negeerde ze de Totodile echter weer, hoewel dat met dat gekietel wat moeilijk ging. "Ik... ik weet nog niet welke Pokémon, eigenlijk..." nu zat ze daar weer mee. Daar had ze compleet niet over nagedacht. "Volgens mij waren er veel Bug Pokémon te vangen in Medio Forest? Hm. Nee, ik weet echt niet welke Pokémon."
Darry. Chie had daar nog helemaal niet bij stil gestaan. Wat nu? Ze werd nerveuzer. "Ik weet het nu niet echt meer, Blade. Ik weet totaal niet wat ik moet verwachten," biechtte ze op, "ik heb het idee nog niet sterk genoeg te zijn om het tegen Simon op te nemen," ze haalde diep adem, "wat moet ik nou doen?"

Blade keek haar aan, eerder verbaasd en verontrust dan vermaakt, zoals bepaalde mensen zouden reageren. hij maande Rain tot rust, zette een stap naar voren en omhelsde dr. "tja... ik weet het ook niet." begon hij tegen haar schouder aan te praten. "ik weet alleen, dat je in jezelf moet geloven, anders lukt t zowiezo niet." hij wist wel dat t cliché klonk, maar hij wist niks beters te zeggen.
Geboeid keek Rain naar het schouwspel dat zich voor hem afspeelde. Blade had nog nooit een meisje geknuffeld, nog niet eens een mens ooit. ja, zijn oma dan, en zijn buurmeisje skye, maar je snapt wat ie bedoelde. hij zuchte. Óf dit meisje was erg speciaal voor hem, óf hij wist gewoon niet wat te doen.
Blade omhelste Chie nogsteeds, zijn armen om haar middel. "laat je maar gaan..." fluisterde hij zacht. "laat het er allemaal maar uitgaan. (tenzei ze zich al losgetrokken heeft, dan kijkt hij dr verbaasd, een beetje gekwests en vooral verward aan.)

Chie voelde Blades armen om haar heen sluiten, en zuchtte beverig. "Hoezo, in jezelf geloven? Hoe kan ik nou in mezelf geloven? Ik... ik..." ze haalde diep adem, "ik weet dat Miharu het nog wel kan. Zij kan zich er nog wel doorheen vechten. Maar ik ben zo bang... bang dat ik zelf fouten maak. Ik moet haar bijstaan. Maar dat kan ik helemaal niet."
Chie's stem brak en beefde. Ze legde haar voorhoofd tegen de schouder van Blade aan, die haar nog steeds vast had. Haar handen zaten geklemd tegen zijn borstkas en ze merkte hoe haar vingers zich haakte in zijn rode jack.
"Ik weet het niet, Blade," vervolgde ze erg zacht, "ik... ik durf helemaal niet. Ik wil het wel, ik durf het niet."
Ze had haarzelf al die tijd gepusht het te doen, maar Chie merkte nu pas haar onzekerheid op. Ze voelde tranen opwellen, maar wilde zich groot houden tegenover Blade. Ze ademde uit, nog met haar hoofd tegen zijn schouder gedrukt.

blade hield haar nog vast, zijn armen langzaam steviger om haar heen.
"chie... je bent een prachtmeid..." begon hij zacht. hij had zelf al veel van deze situaties meegemaakt, als hij bijvoorbeeld weer eens depresief was om zijn ouders, en zijn oma hem troostte. "ik bedoel, je hebt lef. zoals je het opnam tegen Rain, een pokemon met type-advantage én area-advantage, dat kan je niet zomaar!" zijn greep om haar werd nog strakker, waarna hij haar even in de ogen keek en haar tranen zag blinken. hij legde een hand achter haar hoofd, trok deze tegen zijn schouder en zei: "huil maar, je hoeft je voor mij echt niet groot te houden. serieus." hij bleef zo staan, afwachtend. als ze zou huilen, zou ze troostende woordjes in haar oor fluisteren. anders wist hij nog niet wat te doen.

jaja, Mr. Nice Guy attack.

"Blade..." Chie hoorde haar stem trillen. Ze kon verder niets uit brengen en bleef tegen hem aan staan, haar hoofd tegen zijn schouder aan.
En heel zachtjes, heel stilletjes, voelde Chie haar tranen over haar wangen rollen. Chie was altijd een stille huiler geweest, maar als er tranen kwamen, dan was ze amper te stoppen.
Ze haalde beverig adem terwijl ze zacht huilde in de armen van Blade. Haar handen klemde zich in zijn T-shirt en Chie trok haarzelf wat strakker tegen de jongen aan. Haar nervositeit gleed in één tel van haar schouders, haar vermoeidheid en onzekerheid kwamen in één keer los. Haar warme vochtige tranen moesten Blade's shirt vast doorweken, maar Chie kon haarzelf niet stoppen.
Ze huilde.

Whazaa, Ms. Cute Girl attack xd

blade keek naar haar kruin. ookal zouden de tranen zijn shirt misschien verpesten, het kon hem niet schelen. een mens helpen was voor hem belangrijker.
hij bleef haar omhelsen, denkend over een passende volgende zet, terwijl hij haar door liet huilen. ze konden hier niet blijven staan, maar haar naar het pokemoncentre brengen zou ze verkeerd kunnen begrijpen. hij vond haar natuurlijk wel leuk, maar hij wou ook niet te hard van stapel lopen, of haar kwetsen, dus bleef hij maar staan, terwijl de wind door zijn haar gleed en aan zijn muts trok, die steeds wat losser ging zitten en uiteindelijk naast hun neerplofte. T waaide nog, de wind trok aan zijn haren, terwijl hij haar nog omhelsde.
hij zou haar nooit meer laten gaan.
ze was namelijk speciaal voor hem.

-jij op msn kom?

Chie voelde een wind opsteken. Haar haren waaide op, en door de wind kreeg ze het wat kouder. Ze rilde, niet wetend of dit nou door die kou kwam of door het huilen. Chie haalde erg diep adem, en adem heel diep uit, voordat ze haar stem weer verhief. "Blade?"
Ze zweef even, niet wetend of ze reactie verwachtte van hem, of niet. Ze wist niet eens zeker of ze in haar staat die reactie tot haar kon laten doordringen. Misschien hoorde ze het niet eens goed. Misschien wist ze niet eens dat ze het hoorde, maar het maakte niet uit, ze ging gewoon verder.
"Hé, Blade?" zei Chie nog eens met een trillende, zachte stem, "... help... wil je bij me blijven en me helpen? Toe?"
Nu, met zijn armen om haar heen, voelde Chie zich veilig. Ze wilde deze armen altijd kunnen vinden als ze zich eenzaam of onzeker voelde. Voor ze slapen ging, want ze was bang in het donker. Als ze het koud had. De omhelzing bracht rust tot haar. Chie wilde dat het bij haar bleef.

Blade keek haar aan, vertederd, blozend en naja gewoon, gelukkig. "natuurlijk zal ik bij je blijven." fluisterde hij. "ik zal jouw vuurtoren zijn, je baken, en je nachtlampje. ik zal er voor je zijn als je me nodig hebt. hier..." hij legde haar rechterhand op zijn hart, met zijn andere hand nog om haar. "hier binnenin." vervolgde hij, waarna hij haar weer in zijn beide armen nam, duidelijk iets aarzelend.

Chie glimlachte zwakjes en drukte haar gezicht in Blades T-shirt. Ze voelde zijn warmte, ze voelde het hart kloppen die hij haar nog niet eerder had aangewezen. Zijn hart die haar baken zou zijn.
Ze voelde het, ze hoorde het. Het rustige geklop. Het maakte haar rustig. Zijn woorden maakte haar rustig.
"Je beloofd het wel, hé?" vroeg Chie nogmaals voor de zekerheid. Toen keek ze op en keek ze Blade recht in de ogen. "Beloofd, hé?" De tranen die niet echt meer konden stromen blinkten nog onder haar ogen en hadden sporen achtergelaten op haar wangen, maar dat kon Chie weinig schelen.
"Dank je, Blade," zei ze uiteindelijk oprecht, "dank je wel."

blade keek haar rustig aan, terwijl de regen zachtjes begon. "Ik beloof het." zei hij alleen. toen het harder begon te regenen, keek hij haar aan. "terug naar t pokecenter?" begon hij zcht en twijfelend. hij wou natuurlijk geen verkeerde indruk achterlaten. ineens keek hij om, Miharu moest natuurlijk last hebben van de regen! snel pakte hij een bolletje stof uit zijn tas en deed het bij Miharu om. ookal was t wat te groot, t zou zo beter moeten zijn. het dekentje was namelijk van Skye haar arcanine geweest, toen deze nog een growlith was.

Chie voelde de regendruppels ook op haar neerdalen. "Ja," zei ze als antwoord op Blades voorstel, "laten we dat maar doen dan."
Ze had vandaag ineens geen trek meer in reizen door het bos. Ze bleef wel binnen. Toen Blade haar losliet, voelde Chie kou door haar lichaam gaan, en ze wist niet goed of dat kwam omdat het nu wat kouder was door de wind en regen, of omdat ze niet wilde dat Blade haar losliet.
Chie zag Blade ineens snel handelen en vroeg zich in eerste instantie af waar hij mee bezig was. Echter, toen drong tot haar door dat hij Miharu in bescherming nam voor de regen.
Chie's ogen vergrootte een beetje. O god, hoe kon ze haar eigen Vulpix nou bijna vergeten? "Miharu!" sprak ze luid, en ze nam het wezentje met deken en al in haar armen.
Ze drukte haar neus even in de warme vacht van haar Pokémon. "Godzijdank Blade, dank je wel," bedankte Chie de jongen die Miharu gered had.
Ze staarde Blade even aan, keek toen naar Miharu, en richtte zich toen weer op de jongen. Voorzichtig, door op haar tenen te gaan staan, drukte ze een teder kusje op zijn wang. "Dank je wel," fluisterde ze er nogmaals achteraan, "Dank je wel voor alles."
Chie stapte wat van hem af. "Ehm, zullen we dan nu maar gauw gaan dan?"

Blade keek kort naar Rain, die deregen geweldig vond. hij rende en hupste door de plassen terwijl chie Miharu oppakte. toen hij ineens zacht getuite lippen op zijn wang voelde, werd hij warm vanbinnen. hij maakte dus een kans. of misschien ook niet, aarzelde hij direct.
Rain keek er kort naar en liep toen in richting van het pokemoncenter. snel nam Blade Miharu over, nog steeds een beetje bezorgt over Chie en liep achter Rain aan.